Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 19

Sfeírnir]
Skraddarinn frækni.
177
Var hann þá glaður og kátur og var svo upp dubbaður,
sem hann hefði ætlað að fara 'til kirkju. Risinn varð
mjög óttasleginn og hélt að skraddarinn mundi drepa
liann og alla hans kynslóð, og flýði sem fljótast frá aug-
liti skraddarans.
Nú fór skraddarinn leiðar sinnar um villivega og
liafði engan förunaut, unz hann kom i konungsríki nokk-
■urt. Þá er hann átti skarnt til höfuðborgarinnar, lagðist
hann til svefns í grænni grasbrekku. Komu þar hirð-
ruenn konungs, skoðuðu hann í krók og kring og lásu
letrið á beltinu, þar sem ritað stóð: »sjö í einu höggi*.
Konungsmennirnir æptu upp yfir sig og sögðu:
»Hvað ætli þessi mikla hetja ætli að gjöra hingað,
þar sem að hér er Fróða-friður og ár í öllu landinu; en
mikill garpur og höfðingi mun þessi maður vera«.
Þeir sögðu nú konungi þessi tíðindi og það með, að
hann skyldi ekki láta slíkan mann ganga sér úr greipum,
þvi ef berjað væri á ríki hans, mundi hann verða hon-
uru að miklu gagni og stórvirkur mjög.
Konungur félst á þetta ráð, og sendi menn til skradd-
arans, sem skyldi segja honum, er hann vaknaði, að kon-
ungur byði honum til hallar sinnar og hirðvistar.
»Vel er boðið«, sagði skraddarinn. »Eg kom hingað
í því erindi að bjóða konungi þjónustu mína«.
Konungur tók honum bliðlega og fekk honum'jher-
hergi virðulegt.
Ekki þektust hirðmenn konungs skraddarann og vildu
helzt að hann færi þaðan eitthvað til fjandans í brott.
»Hvað ætli verði úr okkur«, sögðu þeir hver við
annan, »ef við komum með honum í bardaga, þá hefir
hann sjö í hverju höggi, en því getur enginn vor af-
ka8tað«.
Þeir tóku saman ráð sín og gengu allir saman“fyrir
konung og báðu liann i einu hljóði um lausn frá her-
þjónustu svo segjandi:
>Vér getum ekki, herra, gengið eins hraustlega fram
1 orustu sem þessi berserkur«.
12