Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 30

188 Grrasafræöin í í'eröa’bók þeirra Eggerts og Bjarna. [Skirnir
munandi jarðvegi. Hér er, með öðrum orðum, verið að
ræða um gróðrarfélög, taldar upp helztu einkennisteg-
undir, og jarðvegi lýst Hér er fyrsta sporið til almennr-
ar gróðurlýsingar á Islandi, og er það mjög merkilegt,-
því að gróðurlýsingar verða ekki algengar fyr en löngu-
seinna, og hafa ekki náð fullum blóma fyr en á vorum
dögum.
Ferðabókin telur grasategundir margar, og ætlar að'
flestar þeirra vaxi i Danmörku. Er þess getið í megin-
málinu að þær verði taldar síðar, en ekki er gott að sjá
hvort það loforð er frá Eggert sjálfum eða útgefendum.
í neðanmálsgrein er þess getið, að hinar merkilegu ís-
lenzku jurtir verði síðar taldar upp í viðbæti við bókina.
Neðanmál8greinin stafar eflaust frá útgefendum, og er auð-
sjáanlega átt við jurtalistann aftan við ferðabókina.
Meðal grastegunda er á þessum stað eflaust taldar
punttegundir, starir og líklega seftegimdir. Er þess getið
aftur að ósköpin öll sé þar af eltingu, einkum í hálfrök-
um jarðvegi.
Á túnum vex: súra, fífill (rætur ekki etnar hér) unda-
fífill og brennisóley. Þannig er gróðurinn enn þann dag.
i dag, þó er auðvitað aðaigróðurinn grösin eða puntteg-
undir, og auðvitaö má líka leggja þann skilning i ferða-
bókina, að þeir telji grasgróðurinn aðaljurtatelagið á tún-
unum, en telji honum lýst þar sem þeir ræða um grösin
(sjá á undan), þótt sú lýsing sé í alla staði ófullnægjandi
Undafífla þætti mér eiga betur við að telja með hlíða-
jurtum. En öllum er það kunnugt, að það svæði seffl'
kallað er tún og kallað hefir verið tún, er að eins að
nokkru leyti ræktað graslendi. Jurtafélög úr hlíðum eða
móum geta því oft verið innan þeirra marka, sem venju-
legt er að setja milli túns annars vegar og engja eða hag-
lendis hins vegar.
I f r j ó u m j a r ð v e g i kringum bæina vex njóli.
Eru sumir menn þegar farnir að nota liann til matar, þvt
að hann er bæði heilnæmur og bragðgóður. Er þess og
getið að hann sé matreiddur á svipaðan hátt í öðrum