Valsblaðið - 24.12.1966, Síða 33

VA LUR
31
FIMMTUGUR:
SIGURÐUR
„Alltaf haft gaman að snudda
kringum Hlí’ðarenda, — gaman að
æfa, og sáttur við guð og menn,
þótt ég þyrfti ekki að keppa, en
fundi forðast ég eins og ég get“,
segir Sigurður.
Þegar ég hef verið að glugga
svolítið í sögu Vals hef ég stund-
um verið að velta því fyrir mér,
hvernig Valur liti út í dag ef ekki
hefði notið við manna eins og Ax-
els Gunnarssonar eða þá Jóns Sig'-
urðssonar og nú síðari áratugina
Sigurðar Olafssonar. Þessi skoð-
un mín á ekkert skilt við persónu-
dýrkun, þetta eru frómar hugrenn-
ingar um vissar staðreyndir. Ég
átti þess ekki kost að fylgjast með
starfi Axels og að litlu leyti Jóns,
en með Sigurði hef ég t'ylgzt, allt
frá því að hann var í þriðja flokki.
Þar minnist ég hans fyrst og þau
fyrstu kynni hafa minnt mig á
Sigurð alla tíð síðan. Það atvik
hefur verið að koma fram síðan
í hinum mörgu hræringum Sigurð-
ar fyrir Val. Ég fékkst eitthvað
við þjálfun á þriðja flokki, það
gæti hafa verið 1931. Það er leik-
ur við Fram, og þar er snjall leik-
rnaður sem við óttuðumst, og sem
síðar setti svip á Fram sem snjall
leikmaður, og hét Högni. Við vild-
um vinna þennan leilc og til þess
var eina ráðið að taka Högna úr
,,umferð“, hann var hættulega
skyttan. Ég segi við Sigurð: Þú
verður að gæta Högna svo vel að
hann skori ekki eitt einasta mark,
hann er á þína ábyrgð meðan á
leiknum stendur. Sigurður sagði
ekki orð, kinkaði aðeins kolli, og
var alvarlegur á svip.
Ekki er að orðlengja það, að
hann framkvæmdi trúlega það sem
fyrir hann var lagt og af þvílíkri
samvizkusemi, að Högni svo að
segja hvarf og skoraði ekki eitt
einasta mark og Valur vann leik-
inn og ég held mótið. Þannig hafa
öll störf hans fyrir Val verið,
framkvæmd af þvílíkri samvizku-
OLAFSSON
semi að lengra er ekki hægt að
komast. Það er mér líka minnis-
stætt, að þegar hann var í Verzl-
unarskóla, var hann kl. 8 að
morgni hins fyrsta frídags um
jólin akandi mykjuvagni um sömu
götu og ég þurfti að fara til vinnu
minnar. Við fósturmóður sína var
hann einnig hinn samvizkusami
fóstursonur, sem skildi hennar
þörf og skyldur sínar gagnvart
henni. Þessi tvö ólíku dæmi lýsa
manninum mikið til eins og hann
er, og eins og hann hefur verið
Val í öll þau ár, sem hann hefur
starfað þar. Fyrst sem ungur leik-
maður með erfiðar aðstæður til að
æfa eins og hann óskaði, og síðar
sem virkur í leik og í hinum stór-
brotnu framkvæmdum sem hafa
átt sér stað á Hlíðarenda í nær-
fellt 20 ár.
Þetta eiga ekki að verða nein
eftirmæli um Sigurð, heldur að-
eins stutt viðtal við hann á þessum
merku tímamótum í lífi hans.
Hér verður heldur ekki tími til
að rifja upp öll þau störf og allt
það sem hann hefur gert fyrir Val,
og víðar hefur hann komið við.
Það má þó geta þess, að hann mun
hafa verið virkur keppandi í nær
þrjátíu ár (1929—1958). Hann
hefur orðið 8 sinnum Islandsmeist-
ari í knattspyrnu og í handknatt-
leik 3 sinnum. Hann hefur leikið
4 landsleiki í knattspyrnu. Hann
var um skeið formaður í hand-
knattleiksráði Reykjavíkur, vara-
maður í stjórn KSl og Iþrótta-
bandalags Reykjavíkur, svo eitt-
hvað sé nefnt. 1 stjórn Vals var
Sigurður í 17 ár, og í fjölda nefnda
og ber Hlíðarendanefndin hæst.
Allt eru þetta fögur blóm í
barminn, sem tínd hafa verið með
óvenjulegri einlægni og félagsleg-
um skilningi, enda hefur Sigurð-
ur verið virtur af öllum sem hon-
um hafa kynnzt, og átt því láni
að fagna að hafa samvinnu við
hann.
]
í
f \
t;
'
Sigurður Ólafsson. Eljumaðurinn
ábyggilegi og trausti, með sitt góðlát-
lega bros.
Hitt verður þó það sem heldur
nafni Sigurðar mest á loft og það
eru afskipti hans af félagsmálum
Vals og þá fyrst og fremst athöfn-
unum á Hlíðarenda, en þar hefur
hann skrifað sérstaka sögu sem
félagsmenn þekkja og njóta í rík-
um mæli.
Þótt Sigurður sé í eðli sínu al-
vörumaður og taki með festu og'
alvöru á öllum málum sem hann
fjallar um, er hann samt léttur í
lund og gleðst innilega með glöðum.
Sigurður er mannþekkjari og
skynjar það fólk sem hann um-
gengst og hefur honum komið það
vel í öllu því, sem hann hefur þurft
að sinna.
Fyrst og fremst er það þó
skylduræknin, trúmennskan, vel-
viljinn og skilningurinn á sam-
ferðafólkinu sem gerir Sigurð að
persónuleika, sem við Valsmenn
virðum, metum og þökkum.
1 tilefni af 50 ára afmæli Sig-
urðar, sem var 7. des. s.l. fór Vals-
blaðið þess á leit við hann að segja
svolítið um sjálfan sig og viðhorf
sín til ýmissa mála. Varðist hann
lengi vel hraustlega og lét sig
hvergi, en þótt Sigurður hafi verið
sterkur í vörn, varð hann þó að
þessu sinni að gefa sig, og fer það
hér á eftir.
Hvað vilt þú segja okkur um
uppvaxtarár þín?
Helzt ekkert, það er ekki frá
neinu að segja, segir Sigurður með