Valsblaðið - 24.12.1966, Side 52

50
VALUR
hátt, það átti að iðka hverskyns
íþróttir, eftir að hafa heyrt allar
sögurnar um séra Friðrik og þar
að auki lesið allar Islendingasög-
urnar og Fornaldarsögur Norður-
landa. Völsungur konungur var
þar hetjan mikla — sízt minni en
Ófeigur í Skörðum. Og þetta vissi
á gott, eins og sýslumaðurinn
hafði spáð. Völsungur náði völd-
um á Húsavík og Völsungur hefur
ætíð haft hið bezta og vinsamleg-
asta samband við Val í Reykja-
vík. Og sýslumaðurinn á Húsavík
á nú alnafna í Val í Reykjavík.
Og enn er skotið á markið.
Á þessum merku tímamótum
knattspyrnufélagsins Vals á ég
enga betri ósk til handa félaginu
en þá, sem felst í orðum gamla
þjálfarans, og hann sagði við ungu
drengina á Húsavík forðum: ,,Þið
eigið að hitta betur í mark, dreng-
ir mínir.“ Þær kröfur, sem ungur
maður, er stundar íþróttir og ann
íþróttah'fi æskunnar, getur beztar
gert til sjálfs sín og þá um leið til
vina sinna og félaga eru þær, að
gera ætíð betur en hann gerði bezt
áður.
Því má bæta hér við að 11. maí s.l.
afhenti Jakob Hafstein formanni Vals
í Félagsheimilinu, skeyti sem sr. Friðrik
sendi Júlíusi Hafstein 1912, og talar
sínu máli um vináttu þeirra Friðriks or’
Júlíusar, sem árið áður hafði verið þjálf-
ari Vals. Skeytið er svohl jóðandi:
Reykjavílc, 12. júll 1912.
Kl. 7 f.h.
Cand juris Júlíus Hafstein.
i mínningunni um velvild ]>ína við oss
í fyrrasumar, leyfum vér oss að faira
yklcur brúðhjónunum vorar beztu heilla-
óskir um farsællega og blessunarrika
framtíð á brúðkaupsdeginum.
Fyrir hönd Fótboltafélags
KFUM og mína eigin.
Fr. Friðriksson.
Þess má að lokum geta til gamans að
alnafni Júlíusar Hafstein, fyrsta þjálf-
ara Vals, og sonarsonur, hefur leikið
með Val í handknattleik og knattspyrnu
■^eð góðum árangri.
Jóhann Jóhannesson sextugur
Á þessu ári eða nánar tiltekið
31. júlí varð einn af hinum gömlu
góðu Valsmönnum sextíu ára.
Hann gerðist félagi á þeim árum
þegar miklir erfiðleikar steðjuðu
að Val eða rétt eftir 1920, og þeg-
ar í stað tók hann þátt í störfum
fyrir félagið. Þessi maður er Jó-
hann Jóhannesson, og vafalaust
eru þeir margir, sem ekki vita að
Jóhann Jóhannesson, hinn gamli þjálfari
drengjanna í Val, og siungi áhugamaður.
Jóhann markaði viss spor í sögu
Vals, að hann var þjálfari fyrsta
þriðja flokksins, sem vann mót fyr-
ir Val, og að þrátt fyrir það að
hann aðhylltist aðrar íþróttir en
knattspyrnu og næði þar góðum
árangri, bæði sem keppandi og
starfsmaður í öðru félagi, er hann
samt alltaf hinn sanni og einlægi
Valsmaður, sem hryggist og
gleðst yfir velgengni og ósigrum
félagsins. Nú síðast fyrir tveimur
árum sýndi hann hug sinn til Vals
með því að gefa ákaflega fagran
bikar til að keppa um innan félags-
ins, til minningar um ungan Vals-
mann og uppeldisson sinn, sem
lézt af slysförum.
Valsblaðinu þótti hlýða að biðja
Jóhann að segja aðeins frá dvöl
sinni í Val og lífinu þar á þeim
tíma og fer það hér á eftir.
— Ég er fæddur í Reykjavík og
var þar fyrst til átta ára aldurs,
en fór þá inn í Viðey, í þá daga
var líflegt þar og margt um mann-
inn. Ég hafði fljótt gaman að
spretta úr spori, og má segja að ég
hafi alltaf verið hlaupandi og
sparkandi knetti þegar tækifæri
gafst. Og alltaf er mér minnistætt
þegar þriðji flokkur, ég held úr
Fram, kom inn í Viðey í keppnis-
för, og keppti við okkur eyjar-
skeggja, og unnum við 3:2, og
vorum við æði montnir yfir þess-
um sigri.
Á þeim árum var ég ekki í neinu
íþróttafélagi, en hljóp og hljóp, og
þótt ég væri lengi ófús til að taka
þátt í kapphlaupi, þar sem margir
voru, kom þó þar að ég tók þátt í
æfingu úti í Viðey þar sem hlupu
væntanlegir keppendur í Víða-
vangshlaupinu. Það vildi nú svo
til að ég varð fyrstur, en það hafði
sínar afleiðingar. Maður nokkur
úr KR, sem var þarna á hlaupa-
æfingunni lagði þegar að mér að
ganga í KR, og varð það úr að
næst þegar ég færi í bæinn skyldi
ég gefa mig fram við Kristján
Gestsson og láta skrifa mig inn í
KR. Stuttu síðar fór ég svo í bæ-
inn með áætlunarbátnum, og kom
við eins og vant var í búðinni hjá
Axel Gunnarssyni, en foreldrar
mínir verzluðu við hann á þessum
árum.
Þegar ég kom inn í búðina að
þessu sinni, sé ég að Axel tekur
upp innpakkað blað og les utan á
það: Til formanns Knattspyrnu-
félagsins Valur, og bætir við, það
er víst ég. Ég spurði hann þá
hvort hann væri formaður Vals og
kvað hann svo vera. Þá held ég að
ég gangi í Val, varð mér að orði,
og bæti við: Annars ætlaði ég að
ganga í KR og var á leiðinni til
Kristjáns Gestssonar. Þá segir
Axel með kankvíslegu brosi: þann
skolla gerir þú ekki.
Auðvitað varð ekkert af göngu-
förinni til Kristjáns, eða inngöngu
í KR. Axel sá um að ég fengi lög-
lega skráningu í Val. Mér fannst
þetta í rauninni engu máli skipta
í hvaða félagi ég lenti, það mundi
F.H.