Valsblaðið - 24.12.1966, Síða 69

VALUR
67
LEIÐTOGAR
Ólafur Sveinsson.
F. 1. nóv. 1890, d. 19. febr. 1966.
Ólafs Sveinssonar mun lengi
minnzt sem eins af brautryðjend-
unum í íslenzku íþróttalífi. Hann
lagði snemma stund á íþróttir, og
þá aðallega hlaup og komst þar í
fremstu röð. Síðar tók hann á sig
stjórnarstörf og var mjög virkur
í Iþróttafélagi Reykjavíkur. Var
hann um langt skeið forustumað-
ur í íþróttum, lagði sig fram um
að kynna sér íþróttir og las mikið
um þær alla tíð. Ólafur var ákaf-
lega velviljaður og sanngjarn mað-
ur í hverju máli. Hann var glögg-
ur og athugull og mjög þægilegur
í allri umgengni og prúðmenni hið
mesta.
Hann var hálfbróðir Stefáns
Ólafssonar, sem um skeið var í
stjórn Vals og snjall markmaður,
svo af bar, á tíma. Valur átti þá
í miklum erfiðleikum, og einmitt
þá fær Stefán Ólaf til þess að leið-
beina Valsmönnum um þjálfun og
hefur þar vafalaust komið fram
velvilji Ólafs og vilji hans til að
verða íþróttunum og æskumönn-
unum að liði í viðleitni þeirra til
þroska.
Hér er ólafi þökkuð þessi við-
leitni til að hjálpa Val, svo og fyr-
ir störf hans fyrir íþróttirnar í
SigurSur E. Jónsson.
F. 24. sept 1924 — D. 17. nóv. 1966
Með Sigurði E. Jónssyni er fall-
inn frá eftirminnilegur mótherji á
leikvelli, mótherji sem oft hindraði
sóknarlotur Valsmanna að marki
Fram.
Strax í æsku tók hann ástfóstri
við knattspyrnuna og Fram. Hann
átti líka sinn drjúga þátt í því,
ungur að árum að hefja félag sitt
úr öldudal og uppá toppinn, og er
ekki ofsagt þótt því sé haldið fram
að Sigurður hafi verið þar stoð og
stytta í hverri raun. Hann setti
markið hátt, tók íþrótt sína alvar-
lega, hreif aðra með sér, og náði
árangri. Þegar Sigurður lagði
keppnisskóna á hilluna, sem hann
gerði alloft, lét hann félagsmálin
til sín taka, eftir því sem honum
vannst tími til. Nú fyrir nokkru
var hann formaður Fram um nokk-
urt skeið, átti þar mörg áhugamál,
heild, en hann kom víða við á
langri ævi.
Valsmenn votta eftirlifandi
konu hans og börnum samúð og
senda beztu kveður og jólaóskir.
F. H.
þótt hæst bæri íþróttasvæði félags-
ins.
Sigurður var drengur góður,
viljasterkur og athugull. Ákveðinn
í skoðunum, en alltaf sanngjarn
og velviljaður.Við Valsmenn minn-
umst Sigurðar í drengilegri keppni
á leikvelli, og þökkum gott sam-
starf við Fram í hans stjórnartíð
ekki síður en í annan tíma.
Við vottum eftirlifandi konu
hans dýpstu samúð við þetta svip-
lega fráfall manns hennar, svo og
sonunum hans ungu, sem hafa þeg-
ar tekið upp merki föður síns með
góðum árangri. Við sendum þeim
öllum beztu kveðjur og jólaóskir.
F.H.
Virka daga ungir eiga
ætlunarverk und skyldumerki
sýna þá hvort sönn er trúin,
sem þeir kátir á fundum játa.
Þeir sem styrk og allri orku
að því heima, vel svo reynist,
trúleik stunda, verk sín vanda
verða síðar stéttarprýði.
Fastur vilji, fjör og elja,
framför sönn i hverskyns önnun
á að sjást, svo allra beztir
ávallt reynast félagssveinar;
ávöxt þann og engan minni
á að bera félagsveran;
að því stefnir allt, sem dafnar
inni fyrir vorum dyrum.
Sá er verða vill með orði
vel að manni, trúr og sannur,
styrking fær á æskuárum,
ef hann rækir félagstæki,
drottins orð þá eigin hans verður,
auðnurót, er lífið hljóti
svo æ betur horskur hljóti,
hylli sanna guðs og manna.
Sr. Friðrik Friðriksson.