Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1948, Síða 61

ALMANAK
61
Þetta var um hásláttinn. Þegar fólkið var farið, settist eg
á rúmið mitt og fór að lesa í Jónspostillu. Þegar eg hafði
lesið um stund, þá heyrði eg einhvern skarkala frammi í
bæjardymm. Eg gaf þessu engan gaum, en hélt áfram
að lesa. Rétt á eftir var baðstofuhurðin brotin, og stór
skepna kom vaðandi inn á gólfið. Eg sá undir eins, að
þetta var fullorðinn tarfur frá næsta bæ, blótmannýgur.
Þá var eg viðbragðsfljótur. Eg lagði frá mér bókina og
greip tálguhníf, sem eg átti uppi undir sperru; eg hafði
smíðað hann sjálfur og vissi, að hann beit vel. Svo réðist
eg á móti bola. Ilonum hefir víst ekki sýnst eg vera áren-
nilegur, með hnífinn í hendinni, því að hann brázt við-
fram í göngin og út á hlað. Þegar hann skauzt út úr bæjar-
dyrunum, þá náði eg í halann á honum með annari hend-
inni. En svo var kastið á honum mikið, að eg gat ekki
haldið honum föstum. Tók eg þá á af öllu afli. Við héld-
um því í sprettinum ofan túnið og ofan að ánni. Þegar
þangað kom, þá hittum við á snarbrattan malarkamb, en
djúpim hylur var neðan undir. Þar stakk boli sér fram af.
En urn leið brá eg hnífnum og stakk honum gegnum hal-
ann á bola, og rak hann svo á kaf ofan í bakkann. Þarna
lét'eg bola hanga á hnífnum, þangað til fólkið kom heim
frá kirkjunni og eigandinn tók hann. Boli heimsótti mig
ekki eftir þetta.”
2. “Eg var svo fljótur á skautum á yngri árum mínum,
að enginn hestur fylgdi mér. Einu sinni kom eg utan af
sveitum og fór á skautum eftir Lagarfljóti. Eg átti heim
að sækja og var að flýta mér. Þegar eg fór frarn hjá Valla-
nesi, lenti eg ofan í bölvaða vök, sem eg átti enga von á,
og út undir ísinn á fleygiferð. Skömmu síðar skaut mér
upp um aðra vök. Ekki vissi eg, hvað eg var lengi undir
ísnum, en víst hefir það ekki verið lengi, því að mér leið
ekkert illa. Eg fór svo að horfa kringum mig, og sá þá, að
mér hafði skotið upp um brynningai'vök undan Hallonns-
stað.” (Þessi leið mun vera nálægt tveggja tíma ferð, og
móti straum að fara, þó lítill sé.).