Afturelding - 01.03.1967, Blaðsíða 45

Þeir spurðu fólkið á götunni
Fréttamenn frá danska sjónvarpinu fengu
snjalla luigdettu til þess að kanna á einfaldan hátt,
hvað sú kynslóð sé vel kristin, sem nú er að taka
þá ábyrgð sér á herðar, að vera „danska þjóðin“.
Fréttamennirnir gerðu sér létt fyrir og gengu
beint út á götuna í Kaupmannahöfn og spurðu
marga af ungu kynslóðinni, hvers vegna Danir
héldu páska og hvítasunnu. Enginn af þeim sem
spurðir voru, gat sagt það. Þetta er „borgin við
sundin“, og um leið sú höfuðborg veraldar, sem
er hæst á lista, þegar um sjálfsmorð er að ræða.
Er eitthvert samband milli þessara tveggja stað-
reynda?
Þegar sjónvarpið í Osló heyrði um þessa aum-
legu uppskeru danska sjónvarpsins, sendi það
fréttamenn sína út á götur Oslóborgar. Þeir áttu
að spyrja fólkið á götunni sömu spurninga. Að-
eins einn af öllum hópnum, gat gefið rétt svar.
Samt liéldu sumir, er spurðir voru, að páskar og
'hvítasunna stæði eitthvað í sambandi við kristin-
dóm, en gátu ekki sagt hvernig.
Þegar Jesús var spurður um kenning hans,
svaraði hann: Spyrjið þá sem heyrt hafa. Jóh.
18,21. Ilann vísaði með öðrum orðum þeim er
spurðu, til fólksins sem þeir gátu hitt á götunni.
Hjörtu þessa fólks geymdu bergmálið af kenningu
Krists. Fólkið á götum Kaupmannahafnar og
Oslóar geymir líka bergmálið af því, sem það fékk
að heyra og læra í föðurhúsum, hjá pabba og
mömmu. Ó, hve það bergmál er hljómlaust og
snautt, að vita ekki einu sinni, hvað páskar og
hvítasunna þýðir.
En það var fjarri því, að þetta sama fólk, sem
spurt var í Danmörku og Noregi, ætti ekki svör,
er það var spurt um ýmislegt, er laut að syndinni.
Þá voru svörin á hraðbergi og svo geigvænleg, að
ekki er hafamli eftir. Þá var sem maður heyrði aftur
hin hrollvekjandi ásökunarorð sænsku mennta-
skólastúlkunnar, er skrifaði í víðlesið blað, undir
fyrirsögninni: „Hvers vegna hafið þið tekið Guð frá
okkur?“ og bætir við „og gefið okkur ekkert í stað-
inn nema spillingu og synd?“ Hún kvaðst tala fyrir
munn mikils fjölda æskufólks. Og hún kvaðst tala
til heimila og skóla. Þetta er dæmi um það, hvað
þessum aðilum hcfur mistekizt herfilega í því að
ala upp kristna kynslóð. Það er líka komið svo, að
með sárfáum undantekningum má segja, að á öll-
um Norðurlöndum séu þeir menn að ganga inn
á sviðið til þess að taka örlög þjóðanna í sínar
hendur, með núlifandi kynslóð, sem vita svo lítið
um Guð, að það jaðrar við að þeir séu hreinir
guðleysingjar. Ógnvekjandi framtíð, sem þjóðirn-
ar ganga á móti.
Eitt sinn, er Farisearnir kröfðust tákns af Jesú,
segir í guðspjallinu, að hann liafi „stunið þungan
hið innra með sér.“ Þessi andlega þjáning Krists
afhjúpar fyrir okkur, hve skelfilegt það er í aug-
um Guðs, er maðurinn hafnar vegi trúarinnar til
hjálpræðis, er frelsarinn opnar öllum gegnum
dauða sinn.
I annað sinn sagði frelsarinn, er menn kröfðust
tákns af honum: „Vond og hórsöm kynslóð heimt-
ar tákn, cn henni skal ekki verða gefið annað tákn,
en tákn Jónasar spámanns.“
Með þessu svari sínu beinir Kristur athygli allra
að kjarna endurlausnarinnar. Jónas spámaður
var tákn upp á dauða frelsarans og upprisu. Ekk-
ert annað tákn mun gefið verða. Það þýðir: Eng-
inn annar vegur verður gefinn mönnum til hjálp-
ræðis en Kristur krossfestur. Það er kjarni málsins.
Um þetta segir Biblían: „Hann — Kristur — sem
vegna misgerða vorra var framseldur og vegna rétt-
lætingar vorrar uppvakinn. Róm. 4,25.
Ef við trúum þessu og breylum samkvæmt því,
er allur vandi leystur um leið. Sálin fær livíld
og hjartað frið. Og „sjálfur Andinn — Guðs andi
— vitnar með vorum anda, að vér erum Guðs
bÖrn“ Rórn. 8,16. Framli. á nœstu síðu.
45
L