Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Qupperneq 27

27
væri á, ef hægt væri, að setja annað í staðinn,
TOinnsta kosti að einhverju leyti. — Bræðrasöfnuð-
Ul'inn (Herrnhútarnir) annast alveg þurfaraenn sína,
°g svo munu fleiri lifandi smáflokkar gjöra. í ktrkj
11111 erlendis eru optast nær samskotabaukar til fá-
tsekra við dyrnar, og sumstaðar gengra- kirkjuþjónn-
11111 um kirkjuna með samskotapoka á meðan yerið
ei' að syngja. Sá sjóður, er þannig safnast, er kall-
a^ur í Danmörku „frjálsi fátækrasjóðurinn", og kýs
Röfnuðurinn nefnd manna til að útbýta úr honum.
Sælla er að gefa en þiggja, en mikill munur
er Þó á, hvernig gjafir eru veittar. Sveitastyrkur-
’ni1 er stundum veittur ekki ósvipað því, og „bita
er slett í hund“, og það er heldur ekkert spaug að
Vei'a í sporum þeirra manna, sem sjerstökum sam-
skotum er safnað til. Margt óþarfa orð hugsunar-
lausra manna fylgir slíkum samskotalistum, og þau
geta sært meira en gjöfin græðir, því að fátækling-
ai'nir hafa líka tilfinningu og hana opt næmari en
Þeir, sem aldrei þykjast hafa frið fyrir „sníkjum".
— Öðru máli væri að gegna, ef til væri sjerstakur
s)óður, sem gefið væri í, án þess að gefendurnir
Þyrftu að bollaleggja um „verðleik" þiggjandans.
Vaeri svo presturinn og nokkrir trúaðir menn í
stjórnarnefnd sjóðsins, mætti búast við að gjafirn-
ar fiyttu bæði líkamlega og andlega blessun.
Það er minnkun fyrir kirkjulíf vort, ef Hjáip-
’æðisherinn eða aðrir útlendir trúar flokkar yrðu
tyrsth- til að hefja kristilegt líknarstarf i kaupstöð-