Muninn - 01.05.1991, Page 9

Næturvörðuriiui
Klukkan er rétt að verða tvö aðfara-
nótt hins 6. janúar á því herrans ári
1989. Ogmeðalannarraorða: ,,Ár-
ið“.
Uti næðir vindurinn greinar
trjánna um Stefánslund og tunglið
speglast í svellinu á bílastæðinu. Á
nóttu sem þessari getur svo sannar-
lega allt gerst, það held ég nú.
Hughreysting til næturvarða.
Vaðlaheiðarvarúlfurinn.
Einhvern tíma áður en land byggð-
ist villtust fjórir gallvaskir fiski-
menn á báti sínum út á Atlandshaf.
Rak bátinn hratt undan straumi og
vindum. Loks eftir tvær vikur í fár-
viðri rak þá að landi, en þá var að-
eins einn maður eftir á lífi og dó
hann einnig skömmu seinna. Og
segir því ekki meira af honum.
En það sem ég ætlaði að skrifa um
er nefninlega ,,dýrið“. Já það er
engin lygi það er eitthvað á sveimi
hér í kring um nætur. Ég hef sjálfur
einu sinni séð það, og þá get ég
varla lýst því. En oft hef ég heyrt til
þess, ó þessi hræðilegu vein sem
nísta í sundur merg og bein. Þau
vekja með þér slíkan ótta að hárin
rísa og þú finnur tennurnar, sem
standa eins og hnífsblöð út úr
froðufellandi kjafti skrímslisins,
rífa þig í tætlur. Það setur sífellt að
mér óhug þegar ég hugsa um örlög
þeirrar ógæfusömu sálar sem verð-
ur næturvörður á heimavistinni er
óargadýrið brýst inn. Því það mun
það reyna. Sjáið til.
Góðar nætur.
Jón Gunnar Þorsteinsson 3.X
MUNINN ■ 9