Muninn - 01.11.1996, Blaðsíða 60

ÍSLENSKT DAGSVERK
Fátœkt er eins og stríð. Menn eru hnepptir í varðhald og deyja. Munurinn er
sá að dauði vegna fátœktar er hœgur og fórnarlömbunum er kennt um.
Hugmyndin á bak við íslenskt dagsverk er sú að íslensk ungmenni hjálpi
jafnöldrum sínum á Indlandi tii betra lífs og auðveldi þeim menntun. Markmið
verkefnisins er tvíþœtt. Annars vegar að nemendur frœðist um hagi þeirra sem eru
stéttlausir á Indlandi og hins vegar verður 13. mars á nœsta ári tileinkaður þessu
verkefni. Fara þá nemendur í fyrirtœki og inna þar ýmis störf af hendi og fara launin til
bygginga skóla á Indlandi.
Á Indlandi er hindúa-trú og byggir hún á því að guð skapaði fjórar stéttir úr
mismunandi hlutum af líkama sínum. Fimmta stéttin eru þeir stéttlausu og eru þeir
sumstaðar ekki taldir vera menn og því litlu rétthœrri en dýr.
íslenskt dagsverk hefur í gegnum Hjálparstofnun kirkjunnar komist í samband
við tvenn hjálparsamtök á Indlandi sem hún hefur átt gott samstarf við í 8 ár. Við
munum vinna með svokölluðum stéttleysingjum, hinum lœgst settu í indversku
samfélagi, sem búa við vœgast sagt hörmuleg kjör. Sem dœmi má nefna að á um
200.000 manna svœði starfa aðeins tveir lœknar, fjölskyldurnar búa í kofum og
hreysum og hafa hvorki rennandi vatn né hreinlœtisaðstöðu, Fátœktin er gífurleg.
Fólkið sem fœðist inn í lœgsta þrep þjóðfélagsins hefur enga möguleika á að vinna
sig upp úr fátœktinni án utanaðkomandi aðstoðar. Sem dœmi má taka að fólkið í
borginni skilur þvottinn sinn eftir úti á götu. Hinir stéttlausu þvo svo óhreina tauið og
skila til réttmœtra eigenda. Að launum fá þeir stundum matarafganga og stundum
ekki neitt.
13. mars nœstkomandi verður öllum menntaskólanemendum boöið upp á
að vinna einn dag fyrir 1997 kr, Peningurinn fer síðan 1 uppbyggingu skóla. 1997 kr. er
ekki mikill peningur á íslandi en mjög
mikið á Indlandi því að meðaltekjur
þar eru aðeins um 18.000. kr á ári. Allur
peningur sem framhaldsskólanemar
safna fer í beina hjálp því að styrkir frá
fyrirtœkjum koma til með að greiða
allan kostnað sem fylgir þessu hér
heima. Þegar kemur að því að senda
peningana til Indlands verða þeir
sendir 1 þrepum. Áður en meiri
peningur verður sendur, þá þarf skýrsla
að hafa borist til baka um í hvaö
peningarnir hafa verið notaðir. Ef
eitthvað óeðlilegt kemur í Ijós þá er
klippt á peningasendingarnar. En
ólíklegt er að það gerist því
Hjálparstofnun kirkjunnar hefur starfað
lengi með þessum aðilum á Indlandi
með góðum árangri.
í þróunaraðstoð er ekki talið
gott að gefa án þess að láta fólkið
gera eitthvað á móti, t.d. þurfa
nemendur að greiða litla upphœð í
skólagjöld. Þetta er hjálp til
sjálfshjálpar. Þegar nemendur sem við
höfum hjálpað, hafa útskrifast úr
iðnskólunum, fá stelpurnar saumavéi
og strákarnir verkfœrasett. Þetta
hjálpar þeim að vinna alls konar
smáiðnað og hefur þetta skilað
góðum árangri.
Nú á haustdögum var haldið
þing um íslenskt dagsverk á Akranesi
og var þar mikið og gott starf unnið.
Við sem fórum frá Menntaskólanum
vorum sammála um að mjög vel vœri
að þessu staðið. Við leitum nú að
áhugasömum aðilum til að vinna í
Dagsverks-nefnd í skólanum og munu
þeir stjórna verkefninu í M.A.
Áhugasamir tali við undirritaðan eða
setji skilaboð í skáp 38.
Nú er komið að því að hugsa
ekki bara um hvað heimurinn er
óréttlátur heldur gera eitthvað. Við
getum ekki hjálpað öllum og okkar
hjálp mun í sjálfu sér ekki breyta miklu
þegar viö lítum á hvað vandinn er
mikill 1 hinum svokölluðu
þróunarlöndum. En hjálp okkar mun
skipta miklu máli fyrir þessa fáu sem við
getum hjálpað.
Marinó Tryggvasson
m MUNINN HAUST 1996