Dýravinurinn - 01.01.1885, Qupperneq 36

30
gufismanninum; var hann lítill vexti en spikafiur vel, með íiatt nef og heimsku-
legt andlit; hjelt hann fyrir mjer langa ræðu um hátíð í kirkjunni San Antonio
Ahbate, sem væri haldin einu sinni á ári, og kvað hann þá vera stökkt vígðu
vatni á uxa og asna, hesta, geitur og fugla, þeim til huggunar og hughreysting-
ar. þótti honum páfatrúarmenn gjöra nóg fyrir dýrin með þessu. Annars er
það vanasvar, þegar líkt kemur fyrir, að „dýrin sje eigi kristin11. Almúginn er
mjög fáfróður, og er það trú hjá honum, að dýrin hafi því nær enga tilfinningu,
og geta menn nokkuð skilið af því, hvernig stendur á því, að jafn góðgjarnir
og göfugir menn og Rómverjar eru, skuli fara þrælslega og svívirðilega með
skepnur sínar.
En þetta er engin afsökun fyrir prestana; þeir hafa í þúsund ár átt að
sjá um að mennta þjóðina, en í stað þess hafa þeir gert allt, sem mannlegur máttur
megnar, til að uppræta drengskap og dáð úr huga þjóðarinnar. En eptir að páf-
anum var steypt frá völdum í Ifórnaborg, leið eigi á löngu áður menn gengu
þar í fjelag með Margarítu konungsdóttir í broddi fylkingar, til þess að vernda
dýrin. Frjálslyndu blöðin hafa stutt fjelagiö af alefli, ogsegjamenn, semþekktu
ástandið í Rómaborg fyrir nokkrum árum, að fjelag þetta liafi þegar fengið
nokkru áorkað“.