Dýravinurinn - 01.01.1903, Blaðsíða 26

22
Sólskríkjan.
G þarf ekki að leggja leið mína til fjarlægra landa, til þess að horfa og hlusta
á söngfuglana í suðrænum sólskinsheimi; því að ég liefl þig sífelt í námunda,
inndæla, íslenzka sólskríkja.
Meðan landið er snævi þakið að mestu leyti, tekur þú til að leika á liljóð-
pípu þína í langdeginu. Þú ert fyrsti vorboðinn okkar, og þegar farfuglarnir eru
horfnir á liaustin, situr þú kyr og býr þig undir veturinn.
Kætikliður þinn og gleðihljómur þekkist í hverri bygð, hve fáfróð sem hún
er, og sólargeislarnir eru strengirnir í boganum, sem toga raddirnar úr hljóðfæri þínu.
Þú gerir dyngju þína úr hrosshári og sinustráum, sem enginn vill nýta
nema þú, og í hana verpur þú ijósleitum eggjum þínum, sem eru allra eggja fegurst.
Þegar vorhretið gerist ígildi vetrarstórhríðar, svo að fönnina lcggur fyrir
holu þína, yfirgefur þú dyngjuna og fer á burt, ef þú ert ekki búin að verpa. Þó
lætur þú ekki hugfallast, nó leggur á landflótta, lieldur nemur þú þór nýtt varp-
land, og gerir þér aðra dyngju.
Þú ert óbeygð eftir veturinn, og sér eigi á þér, að þú hafir átt erfiðan
barning við hríðar og frost. Söngrödd þín endist alt vorið, og gleði þín er ekki
endaslepp eins og veiziuglaumur, þegar veðráttan er þér eftiriát.
Meðan þú heflr dyngju þína í undirbúningi og sniðum, situr þú uppi á
klettum og hávöðum og leikur listir þínar fyrir maka þinn. Þú meinar ekki mann-
inum að hlus;ta á lofkvæðið, sem þú flytur elskhuga þínum. Fögur er sú kveðandi
og meinlaus hverri skepnu.
Ætla mætti, að þú þyrftir ekki að verja þig gegn lævísum og grimmum
óvinum, sökum atgervi þinnar og yndisleika.
En þó ertu aldrei óhult um líf þitt, hvorki vetur né sumar.
Þér er óhægt að sjá við lágflugi og vængjatökum Smyrilsins, sem er hverjum
fugli harðvítugri í veiðiförum. En þú gerir áætlun um lengd lapparinnar, sem tí-
undar hjá fjölskyldum þúfutittlingsins, svo að það mun sjaldan koma fyrir, að ung-
ar þínir hafl séð .loðna löpp í fæðingarholu sinni.
Þegar er þú heflr orpið eggjum þínum, gerist þú þögul hjá hreiðrinu fyrir
varúðar sakir. Þú vilt hafa bygð þína óáreitta eins og þú lætur aðra vera í friði.
Þagar ungarnir hafa sprengt af sér skurmið, berðu brotin út í haga um
leið og þú fer eftir fyrstu bráð handa ungum þínum. Þú hefir aldrei heyrt nó
lesið eitt orð um uppeldi ungviða og þó ertu bezta matmóðir og barnfóstra, sem
barnadauði og sjúkleiki koma hvergi nærri.
Þú ert allra fugla iðnust og lítilþægust. Þú ert spávölva í veðurfræði, há-
skólakennari í tónafræði, sparnaði og þrifnaði — sem enginn breytir eftir,