Heimilisblaðið - 01.07.1945, Blaðsíða 19

heimilisblaðið
139
A þröskuldinum fyrir framan hann stóð Mary Stan-
dish.
Fyrst í stað tók hann aðeins eftir augum hennar.
IJau voru stór og starandi, og hræðslan skein úr þeim.
Syo veitti hann athygli fölvanum í andliti hennar um
leið og hún gekk inn án þess að bíða eftir því, að
liann segði henni að gera svo vel. Hún lokaði sjálf hurð-
Uuu, en liann starði á liana undrandi og ráðvilltur. Svo
liallaði hún sér upp að hurðinni stirð og náföl í framan.
-- Má ég koma inn? sagði hún.
- Nú, þér eruð komnar inn, stamaði Alan. — Þér
eruð sannarlega komnar inn.
VII. KAFLI.
Já, það var komið fram yfir miðnætti, og Mary Stan-
dÍ8h var komin inn í klefa hans og hafði lokað á eftir
s®r hurðinni, án þess að hann liefði boðið henni inn
Uleð einu orði. Þegar mesta undrunin var farin af lion-
stóð hann þegjandi og rólegur, en stúlkan horfði
8töðugt á hann og andaði nú svolítið léttar. Hún var
ekki lengur æst, og óttinn var liorfinn úr augum henn-
jlr- En hann liafði aldrei áður séð hana svo föla, og
°nuin hafði aldrei sýnzt hún svo grannvaxin, eins og
* egar hún stóð þarna og hallaði sér upp að hurðinni.
Hún
virtist ekki vera hrædd lengur, og liann varð
S'°lítið argur í skapi, er liann beið eftir því, að hún
^i 91 máls. Allt í ei.nu flaug lionum í hug, að lík-
mundi Rossland standa fyrir utan dyrnar.
t. Hefði öðruvísi staðið á, mundi hann hafa ýtt lienni
Eliðar og svipt opinni liurðinni og hvesst á hann
ð^Un' 611 einhvern veginn fannst honum ekki hægt
^ 8era það, meðan hún stóð þarna. Hann sá, að varir
^ennar titruðu og að tár læddust fram í liin stóru og
arnslegu augu. Samt leit liún ekki undan eða gróf
itið í höndum sér, lieldur horfði stöðugt á liann,
au tarin hrundu eins og perlur ofan kinnar lienn-
Hann fann, að honum hitnaði um hjartaræturnar.
g Herið — gerið svo vel, að fá yður sæti, ungfrú
- andish, sagði liann ofurlítið skjálfraddaður og benti
a ®tólinn.
.. ^ei’ lofið mér lieldur að standa. Hún varpaði þungt
inni. Já, það er orðið framorðið, herra Holt, —
Veit það.
l;i’ bað er fremur óvenjulegur tími fyrir heim-
farnir að gróa, og látið á þá staði, sem
mest höfðu brunnið. Á annan framhaniL
legginn var látin skinnpjatla, sem var
níu þumlungar á lengd og þrír á breidd,
og á hægri fótlegginn var látin önnur
tólf þumlunga löng og fjögurra þuml-
unga breið.
Á 46. degi klæddist sjúklingurinn og
gat þá gengið um sjúkrahúsið. Réttum
tveim mánuðum eftir slysið var hann
sendur til bakstöðva hersins og mánuði
síðar hvarf hann til sinna fyrri starfa.
Hvernig ver'Sur útlit mannsins
eftir 500 þúsund ár?
Enginn efast um það, að eftir hálfa
milljón ára muni útlit mannsins verða
eitthvað breytt. En hins vegar eiga
kannski margir erfitt með að sætta sig
við þá mynd, sem ameríski dýrafræð-
ingurinn og landkönnuðurinn Roy Chap-
man Andrews, forstöðumaður náttúru-
gripasafnsins í New York, hefur drcgið
upp af manni framtíðarinnar. Hann spá-
ir því, að þá verði orðnar mjög veru-
legar breytingar á líkamshyggingu
manna, og eru skoðanir hans um þetta
efni í höfuðdráttum sem hér segir:
Menn verða þá mun höfuðstærri en
nú er, og verður höfuðið linöttótt og
nauðasköllótt, jafnvel á konum. Annar
hárvöxtur á líkamanum verður þá nteð
öllu horfiim, enda er hann þegar orð-
inn löngu óþarfur til að skýla líkam-
anum. Heilinn hefur stækkað og heila-
fellingunum fjölgað. Fólk verður gáf-
aðra þá en nú, en skynfærin, heyrn,
sjón, smekkur og ilnian, verða ófull-
komnari. í stað þess konia alls konar
ný tæki, sem efla mjög skynfærin. And-
litið verður lítið og hálsinn styttri en
nú. Maðurinn hefur hækkað nokkuð,
þegar hér er komið. Rolurinn mun þó
verða nokkru styttri, en fótleggirnir þeim
mun lengri. Aðeins fjórar tær verða á
hvorum fæti. Tennur nútímamannsins
eru hörmulega á sig komnar, og er á6tæð-
unnar til þess að leita í síminnkandi
áreynslu. Þessi þróun mun halda áfram
og tönnunum fækka. Vísdómstennurnar
svokölluðu munu hverfa og jafnframt
tvær framtennurnar (hliðartennurnar).
Ef til þess kemur, að maðurinn tnuui
að mestu leyti eða öllu hætta að neyta
fæðu í venjulegum skilningi, en lifa á