Heimilisblaðið - 01.07.1953, Blaðsíða 3

H EIMILISBLAÐIÐ
42. árgcmgur, 7.—8. tölublað — Reykjavík, júlí—ágúst 1953
^tanley Sheppard
^eirri manneskju gleymi ég aldrei
kona með ljósbrúnt hár
ar rauðar, blómlegar kinn-
, stóð í dyrunum á sjúkra-
jjSl Sing Sing-fangelsisins.
, ®ani hafði, ásamt manni
en^k&r’ veri® sýnt fangelsið,
, Pegar þau komu að sjúkra-
u Sltlu> hafði vörðurinn beðið
j,Ua að bíða fyrir utan. —
Ui° er ekki leyfður aðgang-
jner> hafði hann sagt.
in ^ klnum megin við gang-
h*stóðu opnar dyr inn í lítið
„ r erSÍ með rúmi, sem í lá
geklf • rna^ur- Katrín Lawes
hv .líln til hans og spurði,
aðernig honum liði. Hann taut-
guí.nitthvað um, að sér liði
kö j Sern kezt- Þá tók hún í
kans og laut niður að
he: lnu- — Þér eigið ekki
þéltna hérna, hvíslaði hún.
bessSru® aiit of svipgóður til
tilGainli maðurinn sneri sér
be„VeggJar °g fór að gráta.
hatlUr kun var farin, spurði
atl emn hjúkrunarmann-
h6f*’ kverjir þessir gestir
hav^U Verið. — Það var Lewis
hjaies °g kona hans, svaraði
Uj. ,runarmaðurinn. Það hef-
verði0lnið til mála, að hann
n Umsjónarmaður hérna.
Cþaa. 1 maðurinn hét Karl
ið iUln °g hafði eitt sinn ver-
^ikiin^Ur klaðamaður við hið
V^o,-i jVlrta blað New York
‘ Hann hafði verið
elsisJ-Ur til ævilangrar fang-
konu S,ar fyHr að hafa drepið
Slna. Chapin var fyrsti
fanginn, sem Katrín hitti í Sing
Sing, en þegar hún var flutt
í umsjónarmannsbústaðinn —
sem þá var innan fangelsis-
veggjanna — varð hún allt frá
fyrstu stundu vinur allra
þeirra, sem í fangelsinu voru.
Hún for allra sinna ferða með-
al þeirra án nokkurrar vernd-
ar, og hún varð brátt eins
heimavön í hinum mörgu
deildum fangelsisins — einnig
í klefum hinna dauðadæmdu
— og í sínum eigin herbergj-
um.
Dætur Katrínar Lawes, þrjár
að tölu, ólust upp í Sing Sing.
Þegar fjölskyldan flutti þang-
að, voru þær Kathleen og
Crystal þegar orðnar það stór-
ar, að þær gátu hlaupið úti við,
en Jóhanna María, hin yngsta,
fæddist i fangelsinu. Fang-
arnir litu eftir litlu stúlkunum
af hinni mestu ástúð, og að
launum reyndist Katrín þeim
öllum sem móðir. Flestir fang-
arnir kölluðu hana ,,mömmu“,
þegar þeir töluðu við hana.
Umhyggja Katrínar fyrir
mönnunum í Sing Sing var
óþreytandi. Hún tók að sér
blindan fanga, sem var alveg
að örvilnast, og kom honum
til þess að læra blindraletur.
Þegar henni var fenginn dauf-
dumbur fangi til aðstoðar á
heimilinu, lærði hún sjálf
fingramál, til þess að spara
honum þá fyrirhöfn að skrifa
á miða í hvert sinn, er honum
lá eitthvað á hjarta.
Katrín var hamingjusöm,
þegar hún gat gert eitthvað
fyrir aðra — hvort sem þeir
sátu í fangelsi eða ekki — en
hún gerði það helzt þannig, að
enginn yrði þess var. Oft hafði
fjölskylda hennar enga hug-
mynd um, hvað hún hafði fyr-
ir stafni. Drengur einn frá
næsta þorpi hjólaði með blöð
heim til umsjónarmannsins á
hverjum degi, og það liðu mörg
ár þangað til það vitnaðist af
tilviljun, að Katrín hafði gefið
honum hjólið. Hún hvarf oft
í nokkra klukkutíma, og það
var ekki fyrr en hún kom heim
aftur, að maður hennar fékk
að vita, að hún hafði til dæmis
verið að heimsækja fyrrver-
andi fanga, sem á sínum tíma
hafði verið þeim til aðstoðar
á heimilinu.
Hún skildi, hvernig því fólki
var innanbrjósts, sem átti eig-
inmann eða son innan fang-
elsisveggjanna, og hún gertíi
allt, sem henni var unnt, til
þess að hughreysta þær hryggu
mæður og eiginkonur, sem
komu á heimili umsjónar-
mannsins, til þess að leita sér
huggunar. Hún vissi líka,
hvernig þeim manni er innan-
brjósts, sem veit, að einhver
úr fjölskyldu hans er veikur
eða liggur fyrir dauðanum og
að hann á þess engan kost að
veita aðstoð. Eftir að Lewis og
Katrín Lawes komu til Sing
Sing, fengu fangarnir oft leyfí
til að fara heim til sín, ef ein-
hver af þeirra nánustu var al-
varlega veikur. Oft lánaði hún
þeim jafnvel vagninn sinn, og
stundum fór hún sjálf með
þeim, til þess að gleðja þann,
sem veikur var, með blómum
eða einhverri gjöf.
Það var árið 1920, sem Law-