Heimilisblaðið - 01.07.1953, Blaðsíða 27

*nn‘_ hafðir heppnina með þér,
£ nú heldurðu víst, að þú sért Kit
Carson!
hef
' Pólk mun álíta það, þegar ég
iafnað um þig, drengur minn!
p, 7~ ng nú drengur, eða hvað ?
^ æ^lr skammast þín. Það
r enginn eins níðingslega og þú.
~~ Ekki það ?
~~ Nei!
a, Nefurðu hugsað þér að koma
S*"a® 'Udeilum, Skinny?
ag . einu sinni sagt þér,
r, Ug veita þér eftirminnilega
n'ngu, ef þú hættir ekki að kalla
““8 Skinny.
s, ^að hefurðu gert. En mér
^ ndur á sama, hvað þú segir. Ef
hö e,í,cl jafnað um þig með
'num^nUm’ ger* es Það me® riffl-
Helfj meinar þetta ekki, Chip?
Urðu, a<5 þú mundir skjóta mig ?
Vo ^'Veg eins og skógardýr. Hvers
gIla ekki?
^g ^er að halda, að þú mundir
g6ra það!
s^end^U ^6^Ur rétt fyrir þér! Mér
Ur a sama um þig, Skinny.
bin Sten<^ur a sama um hugsanir
Wiar°g ðskir! Ég vil fá Fiddle, af
mer ker að fá hana. Þú get-
S'ð helminginn af peningun-
ég tek Fiddle . . .
f®rg ^u ert ekki skynsamur! Þú
inn, 9,,a Þeningana, en ég fæ hest-
Ur
Uo>. en
®vo að þú getir riðið um í
skoti^ 0g sagt fólki, að þú hafir
sé V, k>estry, 0g sönnunargagnið"
^^turinn hans!
rnikjgtr7 hafði heyrt nægilega
%tti t,, Þess að vita, hvað hann
heogj^ gera- Honum tókst að lauma
Uá jj kendinni aftur fyrir sig og
veg ^SUnnn híú sneri Chip sér al-
há „ svo að það
var enn-
sk,
jj^ ^e,dara en áður að skjóta.
°tig ° Var það varasamt, því að
6v6rUmVarð koma algjörlega að
tnarkg ^ fyrsta skotið missti
Chjp ’ mundi næsta skot drepa
Tvjs°g það þriðja Skinny!
Utan ar kreppti hann fingurna
»%st Uni skeftið á byssunni, því
Vfir l ..° hann hana snöggt upp
- Ua,s Fiddle
lann 6 °g hleypti af.
höjjdp sa riffilinn splundrast í
111 Chips Qg fa]ja t;j jarðar.
"S|Mu,a„
En Chip rak upp sársaukaöskur og
tók með vinstri hendi utan um
þá hægri.
Um leið og byssukúlan hitti
byssuskeftið, sem var úr hörðu tré,
og klauf það, hafði stór flís rekizt
inn í hönd Chips.
Destry sat nú uppréttur í hnakkn-
um. Hann hélt á rifflinum í vinstri
hendi og beindi honum að Chip,
en í hægri hendi hans var marg-
hleypan, sem hann beindi að
Skinny.
— Heppnin var ekki með okkur,
sagði Skinny hinn rólegasti. Við
seldum skinnið, áður en við skut-
um björninn! Þú hefur leikið fallega
á okkur, Destry!
— Ég vildi skjóta annarri kúlu,
til þess að vera öruggari! hrópaði
Chip. Fjandinn hafi það, ef ég fer
nokkurntíma í slíkt ferðalag með
fávita eins og þér, Skinny!
— Ungu menn, sagði Destry í um-
vöndunartón. Ef ég hefði ekki helzt
viljað komast hjá því að myrða
ykkur, mundi ég bara hafa verið í
felum í kjarrinu og skotið ykkur
þar. Tala þú ekki um að drepa,
Chiþ. Þú skýtur bara laglega, en
þú sérð, að þú náðir mér ekki í
dag, þú hittir mig ekki einu sinni!
Sá, sem talar um að drepa aðra,
verður oft sjálfur drepinn! Það er
ófrávíkjanleg staðreynd! Taktu
skotbeltið af þér og hentu því, ef
þú hefur ekkert á móti því! Svona!
Nú þarftu að fara af baki, ef þú
vildir gjöra svo vel! Þú, Skinny,
gengur aftur á bak upp á veginn,
þar til ég segi þér að stanza. Já,
það er rétt, drengir, ég neyðist til
að fá hestana ykkar-' lánaða, því
Fiddle mín er dauðuppgefin. Ég má
þó til með að spyrja ykkur einnar
spurningar, áður en ég fer.. Hvernig
gátuð þið rakið slóð mína?
— Ó, það er svo sem ekkert
leyndarmál. Þeir skynsömustu
reiknuðu út, að Bent mundi reyna
að ná tali af þér, eftir að Clifton
hafði verið myrtur. Við sendum
nokkra til að njósna, og þegar Bent
fór í þessa átt, gerðum við eins.
Þetta er allt og sumt!
— Þetta er nóg, drengir, upp með
hendurnar og gangið aftur á bak.
Þökk fyrir, þetta er gott! Hver er
foringi ykkar?
— Það var . . . byrjaði Chip.
— Haltu þér saman, þorskur!
þrumaði Skinny. Langar þig til að
við komumst í steininn, eða hvað?
— Skinny, mælti Destry. Þú ert
ágætur piltur. Ég læt beltið þitt
liggja hérna. Ég vona, að þú reynir
ekki til að skjóta á eftir mér. Chip,
þú þarft að taka þig á. Þú ert ekki
fullþroska ennþá. Þú skalt ekki
reyna að gera þig að stærri manni
en þú ert!
Hann valdi þann hestinn, sem
honum leizt betur á. Svo stökk hann
á bak.
— Góða ferð á hestinum mínum!
hrópaði Skinny. Þú hafðir ráð okk-
ar beggja í hendi þinni. Ég er þér
mjög þakklátur, Destry.
Destry veifaði, og þegar hann
leit snöggvast til baka, sá hann,
að Chip horfði á eftir honum með
haturssvip.
Þrítugasti og sjöundi kapítuli.
Þennan morgun svaf Willie Thorn-
ton. Þeir vöktu hann um há-
degi, en hann starði á þá syfjuðum
augum og vildi ekkert borða. Þeir
reyndu ekki að neyða hann til þess.
Það var Pete, sem sagði, að svefn
væri betri fyrir hann en matur.
Og svo fékk drengurinn að sofa
áfram.
Hann .vaknaði seinni hluta dags-
ins með köldu. Auk þess hafði
hann ákafan hjartslátt, og honum
fannst einhvcr þung ábyrgð hvíla
á sér.
Það var út af Destry. Hann átti
fyrir löngu að hafa gert eitthvað,
til þcss að bjarga þessum mikla
manni frá hættunni. Hann reis
snögglega upp í rúmfletinu. Hann
svimaði við þessa hreyfingu.
Fatagarmarnir hans héngu á
nagla við höfðagaflinn. Hann teygði
sig eftir þeim og fór að klæða sig.
Það var ekki auðvelt. Hann svim-
aði, þegar hann beygði sig, og fékk
verk í hnakkann. Hann var svo
ótrúlega máttlaus. Ýmist skulfu hné
hans eða handleggir. Og svo lagð-
ist þetta máttleysi yfir höfuð hans,
og hann sá allt í dimmri þoku.
Samt sem áður hélt hann áfram
að klæða sig í fötin. Svo tókst hon-
um að komast að dyrunum með því