Heimilisblaðið - 01.07.1953, Blaðsíða 15

'T Érápum? Já, hvort við
jer um. Þetta var stórkost-
beit lallegur kvenotur. Hún
í ’• mann^nn þinn myndarlega
^ °ndina, í fyrsta skipti, sem
reyndi að grípa í rófuna
u enni- Vesalings dýrið. Ég
brn.nc^ nú satt að segja í
J°sti um þag Augnaráð
nnar varð eitthvað svo
inat}nJeSt, þegar hún var drep-
• ú hlærð ef til vill að mér,
ar Vejztu, á hverja útlit henn-
tr ^ninnti mig? En vina mín.
nvað er að þér? . . .
Uoirú ÞeSar Anmnda hafði
(. Urn veginn náð sér eftir
ha araafal,ið, fór Egbert með
^ na til Egyptalands, henni til
ssingar og heilsubótar.
ar | nnað umhverfi og breytt-
un 1 ÍJVenÍur færðu henni heils-
Una f,Íótt aftur.
agai>lln Kat nú litið með jafn-
Ur- á viðureignina við ot-
n,- n> °g dráp hans sá hún
* hirm rétta ljósi.
g-p» I111 öðlaðist aftur jafnaðar-
^gans.
Aw, eð,isfari og upplagi var
tegar V.3- Stillt °K rólynd> °g
ar? * 11 Un hafði öðlazt jafnað-
vjg6, nu&ans, kom það ekkert
0 ana, þótt Egbert bölvaði
inu a^aði inni í baðherberg-
i kr-, V?ld eitt, þegar þau sátu
^ehbúð sinni í Kairo.
hom’A Va^ er að? Hvað hefur
a^jj1 fyrir? spurði hún bros-
ffgj' Éölvaður ódrátturinn.
hreir,1' uann elíhi hent öllum
an r U shvrtunum mínum of-
haraV?tnlð í baðkerinu. Bíddu
hitl; nanRað til ég næ í þig.
____", litli . . .
að j.a]lÞn hvaða ódrát.t ert þii
varj a ■ sPurði Amanda og gat
bla varizt hlátri.
hn-þp hom sjaldan fvrir, að
i hóq- ír-« orð- til að láta
f'n^,91 ugsanir sínar og til-
nngar.
hnþj Þ?ð er skríðnakinn
'if strákur, hrevtti Egbert
\ ser.
í dag1311*13 er alvarlega veik
B. S. þýddi.
GlIV,1USBLAÐIÐ
HÖFUÐHÁR AF KONUM GEGN
GÓÐRI BORGUN
Árið 1871 voru tveir rússneskir
kaupmenn á ferð hér á landi. Um-
boðsmaður þeirra, Brynjúlfur Gunn-
lögsen, birti í Þjóðólfi, 25. nóv. 1871,
eftirfarandi tilkynningu:
,,Hér til landsins eru komnir tveir
rússneskir kaupmenn, þeir herrar
Johannesburg og Welensky og vilja
kaupa höfuðhár af konum, og borga
vel. Þar eð ég er aðstoðarmaður
þeirra, bið ég alla góða landa mina
að styðja fyrirtæki þetta, þar sem
mörgum fátækling gefst þar með
færi á að fá góða borgun í pening-
um í aðra hönd.
Brynjúlfur Gunnlögsen".
LÍTILL KOSNINGAHITI
í Þjóðólfi, 23. jan. 1872, er sagt
frá kosningum hér i bæ. í framboði
voru þrír menn, en aðeins fimm
greiddu atkvæði, sem skiptust þann-
ig, að tveir frambjóðenda fengu
sín tvö atkvæði hvor, en sá þriðji
eitt — minna gat það varla verið.
Varpa varð hlutkesti milli þeirra,
sem sín hvor tvö atkvæðin fengu.
Og hér kemur frásögn Þjóðólfs um
„Kosning á bæjarfulltrúa
úr tómthúsmanna flokknum, 8.
þ. m., til næstu 6 ára (frá byrjun
þ. árs), réðist svo, að þar komu
fram til kosningar einir fjórir menn
er atkvæði greiddu, auk tómthús-
fulltrúans Jóns Arasonar, er nú
skyldi. frá fara, því hann varð nú
að vera 3. maðrinn í kjörstjórninni;
höfðust svo upp þar á fundinum
aðeins 5 atkvæði af þeim samtals
110 tómthúsmönnum er nú höfðu
kosningarétt eptir kjörskránni, og
fellu þau svo, að sín tvö þeirra
lentu á hvorum: Jóni Árnasyni í
Stöðlakoti og Jóni Þórðarsyni í Há-
koti, en 5. atkvæðið lenti á 3. mann-
inum. Var síðan varpað um það
hlutkesti á hvorum þeirra Jónanna
að þessi 2 atkvæða kosning skyldi
lenda, og hlaut Jón Árnason; og
er það nú auglýst hér, að hann
hafi undirgengizt og þyki ekkert
fyrir að troða sér upp á kjósend-
urna nauðuga, þó að hann hafi gild-
ustu lagaástæður til undanfærslu".
REKI AF VOGREKSTRJÁM
„Bjálkum" eðr „köntuðum trjám“,
hófst nú á útmánuðunum með-
fram allri Skaptafellssýslu, austan
frá Breiðamerkursandi og vestrúr
með Rangárvallasýslu jafnvel allt
út að Þjórsé, — og það svo mikill,
að engi dæmi þykja til á jafnlöngu
svæði, nál. 50—60 mílna, þar sem
það er víða að 4—6 slíka stórbjálka
hafi nú rekið upp á 800—1800 faðma
fjörustúfa. Bjálkar þessir flestallir
kvað vera upp og ofan frá 10—20
þuml. á hvern veg; allt furuviðr
kvistalítill eðr kvistalaus sem næst.
Tré þessi hafa legið mjög stutt í
sjó, þa,ð þykir auðsætt, og ætla
menn því að þetta muni vera farmr
af einum eðr 2 miklum trjáviðar-
byrðingum frá Canada----------.
Þjóðólfur, 15. júní 1872“.
ANNAÐ VIÐHORF
Fyrir nokkrum árum hitti ég
gamlan mannætuhöfðingja, og þeg-
ar ég sagði honum frá styrjöldinni
miklu, sem þá var nýlokið í Evrópu,
spurði hann með hinum mesta
áhuga, hvernig Evrópubúar kæm-
ust yfir að borða allt þetta manna-
kjöt. Ég útskýrði fyrir honum, að
í Evrópu ætu menn alls ekki þá
óvini, sem þeir dræpu, en þá sagði
hann og virtist mjög hneykslaður:
— Eru það nú villimenn — að drepa
svona tilgangslaust!
Enginn hlutur jafnast á við diska-
þurrkuna í því að má ánægjusvip-
inn af andliti eiginmannsins.
S. E. P.
[123]