Heimilisblaðið - 01.07.1953, Blaðsíða 8

an, hvort þið, sem heiðarlegar
manneskjur, viljið kjósa þessa
skepnu! Þennan mann, sem
hefur hlotið viðurnefni sín
vegna fjölda viðbjóðslegra
glæpa og þorir ekki að segja
eitt einasta orð til að reyna að
hrekja neitt af því, sem hann
hefur verið ásakaður um!“
Þá settist ég við skrifborðið,
til þess að hrinda öllum þess-
um áburði af mér. Því varð
ekki lokið þann dag. En daginn
eftir kom út fjöldi blaða með
nýjum ásökunum á mig.
Ég var ásakaður um það í
fullri alvöru, að hafa kveikt í
geðveikrahæli, vegna þess, að
það hefði verið í vegi fyrir
útsýninni úr herbergisgluggum
mínum! Og síðan kom ásök-
unin um, að ég hefði byrlað
frænda mínum eitur til þess
að ná í peningana hans. Grein-
inni Iauk með háværri kröfu
um, að gröfin yrði opnuð. Síð-
asta ásökunin í þessu blaði var
sú, að ég hefði notað tannlaus
gamalmenni til að tyggja mat
fyrir ungbörn á barnaheimili,
sem ég hefði stjórnað!
Ég var alveg að missa vitið.
Hámarkinu var þó náð, er ég
steig upp á ræðupallinn. Allt
í einu komu skríðandi til mín
níu grútskítugir krakkaangar,
hver með sínum hörundslit.
Þeir rifu í mig, hver um annan
þveran, og hrópuðu allir í
einu: ,,Pabbi!“
Ég gugnaði! Ég lét merkið
falla og gafst upp. Ég fann,
að ég hafði ekki til brunns að
bera þá hæfileika, sem á þurfti
að halda, til að heyja kosn-
ingabaráttu um fylkisstjóra-
embættið í New York-fylki.
Ég skrifaði því kjósendum
mínum bréf og undirskrifaði
það, gagntekinn beiskju:
Yðar einlægur Mark Twain,
sem einu sinni var heiðarlegur
maður.
Sorgin getur gagntekið huga
manns með öllu, en ef menn vilja
njóta gleðinnar til fulls, verða þeir
að veita öðrum hlutdeild í henni.
Mark Twain.
SKÁLHOLTSHÁTÉÐIN 19. JÚLl 19$
TTinn 19. júlí var mikið fjöi-
menni samankomið í Skál-
holti. Hefur aldrei verið fjöl-
mennara á Skálholtsstað áður,
enda var nú veður svo ákjós-
anlegt sem framast mátti
verða, stillilogn og sá til sólar
við og við.
Laust fyrir kl 1 byrjaði
lúðrasveit að leika log í kirkju-
garðinum, og kl. 1 gengu prest-
ar í kirkju, fylktu liði, og gengu
síðastir dr. theol. Friðrik Frið-
riksson og vígslubiskup, Bjarni
Jónsson, skrýddur biskups-
skrúða, og þjónaði hann fyrir
altari.
Kirkjukór Eyrarbakkakirkju
annaðist sönginn, sem var
hinn prýðilegasti, og séra Frið-
rik Friðriksson prédikaði. Ég
held, að hin þróttmikla ræða
hans hafi hrifið alla, er á
hlýddu og var ekki að heyra,
að hér væri hálfníræður maður
að prédika. Gott er það, að
mega njóta séra Friðriks svona
lengi.
Gjallarhornum var komið
fyrir, svo allir gátu fylgzt með
í guðsþjónustunni, því kirkjan
er svo lítil, að lítið brot af
þeim mannfjölda, sem þarna
var samankominn, gat komizt
inn í hana.
Síðari hluti hátíðahaldanna
fór fram í túnbrekkunni. Þar
flutti dr. Björn Sigfússon
ræðu, alllanga. Björn Sigur-
bjarnarson, bankagjaldkeri frá
Selfossi og Guðjón Rögnvalds-
son, kennari, töluðu á eftir
honum og voru ræður þeirra
skörulega fluttar, var auð-
fundið, að þar fylgdi hugur
máli. Voru það hvatningarorð
til landsmanna að bregða nú
við og leggja hér góðu máli
lið, að biskupsstóll verði end-
urreistur í Skálholti á 900 ára
afmæli Skálholtsstaðar, 1956.
Þá las Bryndís Jónsdóttir
inngangsljóð ljóðaflokksins
„Vor að Skálholtsstað“, sem
hún orti og gaf út undir nsj
inu Bára Bjargs og gaf
ann af sölu bókarinnar til vl'
reisnar staðnum. Afhenti F
kr. 5000,00 af söluhagna^
um við þetta tækifæri. j'.
Björn Þórðarson hafði ^ \
prenta rit, „Jóra biskupsá0 ,
ir“, og skyldi ágóðinn af V
renna til endurreisnar S* ,
holtsstaðar. Er rit þetta *r
dögum Klængs biskups P
steinssonar. 5
Veitingar voru á staðn
og voru þær hinar prýðl‘ír
ustu.
Byrjað er á að hlaða
kirkjugarðinn, og var þess
fiil'
aur
þörf. Fyrir því verki sten
Brynjúlfur Melsteð á St0l‘
Hofii , oír
Nú eru ekki nema rú® ý ,<}
þangað til merkisárið nn1 ^
rennur upp, því sumarið ,].
var biskupsstóll reistur í p* p
holti. Þá gaf Gissur bis * ,
Kirkju Krists SkálholtsS‘
með þeim ummælum, að
skyldi biskupsstóll standa ^
biskup sitja meðan krist® v‘ .
á Islandi. Þessi fyrirmæb 0
cöfuga manns voru að e .
höfð á mesta niðurlaegi£|<|.
tímabili þjóðarinnar, og ^ ^
holt féll í gleymskunnar *.
En nú skal bætt fyrir mis£e 0g
ir feðranna og sinnuleysl>
endurreisnartímabil Skálh0
staðar hafið. Og þó að tín®1^
sé naumur, þá má mikið í .j.
ef sameinaðir kraftar rj
stjórnar, Alþingis og Þj.pé
innar vinna að þessu ®áh’
má lyfta grettistaki. ,f
J.
$
W
bl
aut
LEIÐRÉTTING
í söguna ,,Una“ í síðasta -
hafa slæðzt tvær prentvill®'. 9
89, 1. dálki í 19. 1. a. o.
fyrir sérfræðing, á að vera: s»* p,
ing. Á 3. d. sömu bls. í 19- „gt'
stendur: gleðjast yfir fegurð ^
urinnar, en á að vera: gleðjn5
fegurð náttúrunnar.
lap,p
[116]
HEIMILISB