Heimilisblaðið - 01.07.1953, Blaðsíða 13

þu ert þó líklega ekki að
deyja? spurði Amanda.
j Læknirinn hefur gefið
*er ^est til þriðjudags, svar-
aQl Lára.
, Og það er laugardagur í
ag- Er það svona alvarlegt?
Aluanda hryllti sig.
, ~ Lg veit nú ekki, hversu
^varlegt það er, en það er að
nsta kosti laugardagur,
Sa§ðl Lára.
1 Lauðinn er alltaf alvar-
®Uri sagði Amanda.
ejn Lg hef ekki vikið að því
jj- U orði, að ég ætli að deyja.
e nv Vegar getur vel verið, að
er ®tti að vera það, sem ég
eitfuU’ en eS verð áreiðanlega
k0 Vað- Til dæmis einhvers
VeUr dvr- Þeir, sem ekki hafa
Ijfj1 Serlegir öðlingar í þessu
dýr endurtseðast vanalega sem
uú , 0g t,eSar ég hugsa mig
sér Let ég ekki verið neitt
UftS.a .t guðsbarn hér á jörð-
le„ ' Lg hef verið smásálar-
ocr ’i auðvirðileg og hefnigjörn
4^ar fram eftir götunum, að
strpft Sta k°sti, þegar kringum-
bess Urtlar hafa gefið tilefni til
aldr ■ Lringumstæðurnar gefa
flýt^ * ^6^1 til að vera þannig,
fraw! . ^raanda sér að taka
ratn ;
tvi, að
Lf þú hefur ekkert á móti
vig Uu eS segi það, bætti Lára
stae'gGr Lgbert þær kringum-
Sen, Ur’ sern réttlæta, hvað
®ert er. Þú ert gift hon-
a§ þ, " það er dálítið ann-
Og v- u hefur svarið að elska
^ 4! a Lann og hlýða honum
._ Það hef ég ekki--------
Heitt sd ehki, að það sé
ttió+w, athugavert við Egbért,
^lti Amanda.
sökij^ ^að Setur vel verið, að
Lára ,Se min megin, anzaði
6r k æruleysislega, en hann
degw- a hringumstæðurnar. Til
hleggij hagaði hann sér mjög
hv0u 6ga’ begar ég missti út
J4na Um daginn.
Ungan eti eltu nú líka kalkún-
hröktua hans um allan garðinn,
tvær ungamæður af
‘U'M.US--
S A K I
L
r
A
R
A
eggjunum og mölvuðu eggin,
og þar að auki útspörkuðu þeir
öll fallegustu blómabeðin í
garðinum. Þú veizt nú, hvað
honum þykir vænt um hænsn-
in og garðinn sinn.
— Hann þurfti nú ekki fyrir
því að vera að jagast um þetta
allt kvöldið, og einmitt, þegar
ég er að byrja að skemmta mér
vel við endurminninguna og
staglið í honum, þá segir hann:
— Nú tölum við ekki meira
um þetta. Þá var það, sem
hefndarhugstvrinni sló niður í
mér, sagði Lára með allt ann-
að en iðrun í rómnum. Daginn
eftir rak ég alla kalkúnana
hans inn í kornhlöðuna, þar
sem hann geymdi útsæðis-
kornið.
— Þú? Hvernig gaztu gert
það? hrópaði Amanda.
— Það gekk ágætlega, svar-
aði Lára. Að vísu hættu tvær
hænurnar alveg við ásetuna,
vegna þessara óvæntu kræs-
inga, sem þær komust í, en það
snerti mig ekkert.
— Og við sem héldum, að
þetta væri eins og hvert ann-
að óhapp!
— Jæja, þarna sérðu, sagði
Lára, ég hef hreint ekki svo
litla ástæðu til að álíta, að ég
endurfæðist sem frumstætt
kvikindi. Það verður áreiðan-
lega eitt eða annað dýr. Ann-
ars hef ég nú ekki verið svo
mjög bölvuð, svo mér finnst
ég hafa ástæðu til að vona, að
ég verði ekki mjög auðvirðilegt
kvikindi. Eg held ég verði snot-
urt og skemtilegt dýr, t. d. ot-
ur eða minkur.
— Ég get ekki ímyndað mér
þig sem mink eða otur, sagði
Amanda.
— Nei. — En ég held þú
getir ekki heldur ímyndað þér
mig sem engil með vængi.
Hvíta, stóra vængi, sagði Lára.
Amanda sagði ekkert. —
Hún gat það ekki.
— Mér virðist, að líf oturs-
ins sé mjög skemmtilegt, sagði
Lára. Hann getur haft nýjan
lax til miðdagsverðar allan
ársins hring. Og i-ann veit með
sjálfum sér, að hann þarf ekki
að bíða klukkutímum saman
eftir því, að laxinum þóknist
að koma og bíta á laglega
flugu, sem flýgur í vatnsskorp-
unni. Nei, hann stingur sér
bara og sækir laxinn, þegar
hann þarf á honum að halda.
— Og svo hefur oturinn grann-
an, liðlegan og fagran skrokk.
— En hugsaðu um veiði-
hundana, skaut Amanda inn í.
Hugsaðu þér, hvað það er ótta-
lega að láta veiða sig eða
drepa.
— Það sýnist mér ekki svo
voðalegt. Bara að það séu nóg-
ir áhorfendur — að minnsta
kosti er það ekki verra en smá-
drepast hér. Hafi ég verið al-
mennilegur otur, endurfæðist
ég ef til vill næst sem mann-
leg vera — — kannske ég
verði Núbíudrengur næst.
— Ég vildi óska, að þú vær-
ir alvarlegri í hugsunarhætti,
andvarpaði Amanda. Eigirðu
að deyja á þriðjudag, ber þér
að vera alvarleg nú . . .
J ára dó á mánudagsmorgun.
— Hræðilega óþægilegt,
sagði Amanda við frænda
manns síns, sir Lulworth
Quayne. Alparósirnar mínar
standa einmitt í blóma núna,
og ég hef boðið hingað fjölda
kunningja og vina, til að leika
tennis.
blaðið
[121]