Heimilisblaðið - 01.05.1961, Blaðsíða 4

að virðast, hljóta fuglar að muna aðfarir
vetrarstormanna frá ári til árs. Ef ekki, —
hvers vegna skyldi fiskörninn skorða hreið-
ur sitt með nýjum greinum, áður en hann
hverfur suður á bóginn með haustinu?
Menn hafa einnig tekið eftir því, að þegar
veiðigarpar þessir fljúga í loft upp með
bráð sína, beita þeir höfði fisksins alltaf
upp í vindinn, svo að mótstaða loftsins
verði sem minnst.
Hér er annað dæmi um skipulagshæfi-
leika ránfuglanna:
Dúfnahaukur einn sat í skógarjaðri og
horfði á starrahóp, sem hélt sig um kyrrt
á hlöðuþaki og naut sólarblíðunnar. Fálk-
inn, sem var glorhungraður, gat ómögu-
lega flogið rakleitt í átt til þessarar freist-
andi bráðar, því að þá myndu fuglarnir
fljúga burtu og hverfa áður en hann næði
til þeirra. Til hvaða bragðs greip hann þá?
Hann hóf sig á loft og flaug inn í skóg,
unz hann gat flogið að hlöðunni frá hinni
hliðinni. Þá læddist hann örfáa sentimetra
ofar jörðu í átt til hlöðunnar og notfærði
sér hverja lægð og annað það, sem hann
gat leynt sér í eða á bak við. Er hann hafði
Enda þótt fálkinn sc ckki nema rúmt kg. að þyng,
leikur liami sér með 3 til 4 kg. liéra í loftinu.
Að loftorustunni loltinni setur hann á bráðinni
og athugar hana vandlega.
að lokum komizt í skuggann að hlöðuba h
þeytti hann sér lóðrétt í loft upp 0^.^a.lg
aði sér svo yfir starrana, sem einskis i
áttu sér von. , •
Sú flugleikni og það flugbragð er e
til, sem haukfuglarnir hafa ekki á va
sínu. Þolnastur þeirra allra er förufálkih*^
Þegar hann er á veiðum, flýgur hann mJ°
hátt í lofti, en fylgist vel með öllu, sem &el
ist fyrir neðan hann. Er hann hefur koflU^
auga á girnilegt fórnarlamb, leggui' ha
vængina saman og geystist niðut ^
eins og sprengja — stundum með allt a
400 kílómetra hraða á klukkustund. I s0^_
andrá og klær hans ljóstra bráðina ba
högginu, hemlar hann snögglega og yið
ur loftfimleika af því tagi, sem fáh' 1
aðrir en þeir sem séð hafa: — hann vin ^
sig eldsnöggt niður undir bráðina ,
bakið — og grípur hana þannig í klmyj1
Allt annarri aðferð beita þeir stœrri ®
ar, sem fljúga í hópum um loftin yfír_ .
sælum veiðisvæðum og virðast sja
þurfa að blaka vængjum á fluginu. Þeu
eins konar lifandi svifflugur, sem skapa
15
92
HEIMILISBLA®