Heimilisblaðið - 01.05.1961, Blaðsíða 19

bess fyrst að bráðna. Þetta bar mjög æski-
^egan árangur; eftir að búið var að bleyta
fiskinn aftur í vatni, va.r hægt að borða
hann sem ágætis mat. En fjárhagslega
hagkvæm var aðferðin ekki — því það tók
^Pp undir tíu klukkutíma að þurrka fisk-
inn.
Með áframhaldandi tilraunum var fund-
aðferð til að stytta þurrkunartímann til
*nuna, og fylgdu nú endurbæturnar í kjöl-
fnrið hver eftir aðra.
Brátt var hafizt handa um tilraunir með
Pnnað en fisk, og árangurinn var mjög
nkjósanlegur. Brezka landvarnarráðuneyt-
lð gerði tilraun með að gefa hermönnum
Ur landher og flota þannig tilreidda fæðu,
°k viðbrögð þeirra fullvissuðu menn um,
geysimiklar framfarir höfðu orðið í
samjöfnuði við aðferðirnar á stríðsárun-
um.
. Nu tóku að streyma til tilraunastöðvar-
’nnar í Aberdeen hópar verzlunarmanna,
nermálafulltrúa og annarra embættis-
n?anna, en öllum varð þó vísað rakleitt til
^nupmannahafnar. Frá þeim tíma hefur
^tlas-fyrirtækinu tekizt að endurbæta upp-
’nninguna á margan hátt, og frá Dan-
n^ngu hafa verksmiðjur um víða veröld
engið vélar til ísþurrkunar. En einnig önn-
n’ lönd hafa framleitt slíkar vélar. Brezka
■Vrirtækið Vickers Armstrong er að reisa
Dsaverksmiðju af því tagi, sem gert er
að tyrir að taki til starfa á næsta ári.
j ^tlir geta séð, hversu mikla hernaðar-
^ga þýðingu ísþurrkunin getur haft og í
,jandaríkjaher er gert ráð fyrir því, að
nan fárra ára verði ísþurrkuð matvæli
l^n^nnst notuð í bækistöðvum hersins. Út-
er einnig fyrir, að hinn almenni mark-
tIjUr_ taki þessu fegins hendi. Reyndar er
v ^k, sem segir, að húsmæður muni ekki
v lða ginkeyptar fyrir ísþurrkuðum mat-
^ nm. En varla getur þetta reynzt rétt.
°kkar dögum, þegar stöðugt fleiri hús-
ari® Ur vinna bæði utan heimilisins og inn-
j. ’ eru þær gjarnan reiðubúnar til að
e.yna allt, sem getur gert heimilishaldið
tr aMara og auðveldara. Og sérhver sú
jJ^Mðsla, sem stendur undir því sem
jj. ^Miðandinn gefur fyrirheit um, fær
■ aitanshlýjar móttökur.
ÚEi
Raymonde
fær aðsvif
Smásaga eftir Etienne Deselles
„Þetta kom allt til af því, að Batistin sá
ekki fyrir afleiðingar gerða sinna. Þér
þekkið sennilega Orgon, er það ekki? Há-
vaxinn maður og myndarlegur, herðabreið-
ur og bláeygur. Á stúdentsárum hans var
hann kallaður Fagri-Orgon, og allar ung-
ar stúlkur voru bandvitlausar í honum.
Það eru þær reyndar ennþá. Elvire konan
hans er falleg og smávaxin brúða, en hún
er bæði afbrýðissöm og uppstökk úr hófi
fram. Hún hafði þó meðferðis heiman-
mund upp á heila milljón!
En sú, sem varð fórnarlamb þessa at-
burðar, var hin saklausa Raymonde. Hún
er ekki nema tólf ára, en lítur út fyrir að
vera sextán ...“
„Jájá ... en hvað um söguna?“
„Vissulega. Nú kemur sagan. — Það
var á mánudegi í september, að vöruflutn-
ingamaðurinn Batistin hafði verið í París
með vörur sínar og kom um ellefuleytið að
morgni hingað til Aragon. Hann stöðvaði
vagn sinn í lítilli hliðargötu og fór að hitta
kærustuna sína — sem er eldhússtúlka hjá
Orgons-hjónunum.
Hann gekk upp stigann bakdyrameginn
og barði að dyrum á þriðju hæð.
„Hver er það?“
„Það er bara ég — hann Batistin."
Rosalie opnaði dyrnar, svo súr á svip-
inn, að það hefði mátt ætla að hún hefði
verið nýbúin að gleypa súrsaða gúrku ...
Hér verð ég að bæta því inn í, að Batistin
hafði gleymt afmælisdeginum hennar, sem
var í byrjun september ... En hvað um
það, hann greip um hálsinn á henni og ætl-
aði að heilsa henni með kossi eins og venju-
lega, — en hún hratt honum gremjulega
kflLlSBLAÐIÐ
107