Heimilisblaðið - 01.05.1968, Qupperneq 41

l'jófnaðurinn kemst upp áður en við náum landi?“
>> ér er nóg af verkfœrum — þú átt að bora gat á
arangursgeymsluna, síðan verðum við að koma oklc-
Ur í land. Áður en vélvirkinn saknar bnífsins, verð-
við komnir vel áleiðis til Svartbjarnarár!" Það
( mimti og ljósin voru slökkt eitt af öðru í klefun-
Urn' Einn þorparanna setti borinn á hlið farangurs-
geymslunnar x kjölrúminu. Stálið át sig hratt gegn-
um viðinn og málminn, sem voru í botni skipsins.
Á þiljum uppi hraðaði Cornel sér hljóðlega milli
karfanna og sekkjanna í átt að klefanum.
4. Maður var á verði, en hann tók ekki eftir neinu.
Klefi vélvirkjans var fremstur og þar af leiðandi á
liorninu. Cornel skar sundur netdúkinn sem var fyrir
£ "gganum. Yélvirkinn svaf með andlitið upp að
eggnum og á rúmstöplinum hékk belti með skamm-
yssu og hnífnum. Corel þreif liann burt, dró hann
'Jr s'iðrum og rannsakaði skeftið. Það liafði verið
saman með spennu. Enginn hafði séð livað gerð-
• Hann sneri til baka niður á lægri þiljurnar. Fá-
um metrum framar leit liann til viustri. Þar voru
tvö augu — tveir lýsandi blettir!
5. Cornel flýtti sér ákaflega og skutlaðist til hliðar
inn í dimmuna hjá varningnum. Vera nokkur reis á
fætur þar sem hann hafði séð augun. Það var Litli-
Björn, ungi Indíáninn. Bátsmaðurinn, sem var á
Jatli franx og aftur, heyrði einhvern liávaða og gekk
/ 'lans. „Hvað er á seyði?“ spurði hann. „Maður
^ umast framhjá. Hefur gert ljótt. Hann fara hratt
ið*1? ‘ BátsmaSurinn lilustaði. Iíróp lieyrðist: „Skip-
^ckur — ag er ag sökkva!"
v . ‘ ^arþegarnir þustu upp á þiljur. Hrópað og
a® var á björgunarvesti. Allt var á ringulreið.
„Það er eugin ástæða til þess að æsa sig,“ kallaði
skipstjórinn til þeirra. „Skipið lekur smávegis og
það þarf að dæla vatuinu útbyrðis. Þess vegna liöld-
um við upp að bakkanum." Skipið breytti um
stefnu. Þá kom Patterson, vélvirkinn, út úr klefa
síuum. „Ég hef verið rændur! Þeir hafa stolið af
mér níu þúsund dölum! ‘ ‘