Jólabókin - 24.12.1910, Page 10

10
lesa i Jónsbók. Fór eg mér hægt að öllu. Held-
ur varð nú kvöldið samt langt. Út vildi eg ekki
fara, og ekki átti eg von á gestum og langaði ekki
heldur til að fá þá. En svo mintist eg þess, að
kveikt mundi vera uppi á lestrarsalnum, og þang-
að væru nú kvöldblöðin komin.
Fað stóð heima. Auðvitað var þar mannlaust.
Settist eg niður við endann á langa borðinu, og
sneri bakinu að dyrunum fram í söngstofuna, og
fór að lesa.
Eitthvað hljóð barst mér þá að eyra fráhurð-
inni. Eg leit við og sá engan. Jú, upp laukst
hurðin lítið eitt, og andlit kom í gættina, og skim-
aði. Höfuðið færðist síðan inn, og gesturinn heils-
aði í dyrunum, nærri þvi með óþarfa kurteisi.
Gesturinn spurði um Andersen.
»Hvaða Andersen?« spurði eg á móti. »Er
það dyravörðurinn, eða sá og sá stúdent?«. Þeir
voru einir 3 eða 4 á Garði með því nafni.
Eitlhvað tal varð úr þessu, og lieyrði eg strax
að þessi náungi þekti ekkert til og liafði bara
spurt út í loftið. Leit eg af lionum og fór aftur
að lesa.
Betur kunni cg þó við að vita hann farinn,
og lagði eyrun við og beið þess, að liallað væri
aftur hurðu og heyrðist fótatakið út og fram.
Skóhljóð lieyrði eg ofurlágt, og ekki um að
villast. Maðurinn var að læðast að mér. Pað fór
svolítið um mig, og eg sneri mér við. Maðurinn