Jólabókin - 24.12.1910, Side 46

Hólaminningar.
Eflir Mattht Jochumsson.
ULLVEL man eg flmtíu ára sól,
fullvel man eg hálfrar aldar jól,
man það fyrst, er sviftur allri sút
sat eg barn með rauðan vasaklút.
Kertin brunnu bjart í lágum snúð,
bræður fjórir áttu ljósin prúð,
mamma settist sjálf við okkar borð;
sjáið, ennpá man eg hennar orð:
wPessa hátíð gefur okkur guð,
guð, hann skapar allan lífsfögnuð;
án hans gæzku aldrei sprytti rós
án hans náðar dæi sérhvert ljós.
Þessi ljós, sem gleðja ykkar geð,
guð heflr kveikt, svo dýrð hans getið séð;
jólagleðin Ijúfa lausnarans
leiðir okkur nú að jötu hans«.
Siðan hóf liún heilög sagnamál,
himnesk birta skein í okkar sál;
aldrei skyn né skilningskraftur minn
skildi betur jólaboðskapinn.