Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1916, Síða 54

350
Charles Lc Goffic: Pögnin í turninum.
[ IÐUNN
allur her vor yrði ger-sigraður, 300,000 hermanna
kvíaðir inni, en hinir upprættir og drepnir. . . .
Merkisberinn skildi lítið í spænsku; en þar eð
hann grunaði, að hér mundi eitthvað alvarlegt á
ferðum, sendi hann til skipherrans, lét vekja liann
og sýndi honum skeytið.
Jæja! sagði T. skipherra, uin leið og hann tók á
sig hörkusvip, ef skeytið lýgur ekki, er herinn ger-
sigraður og Frakkland . . . liðið undir lok. En þetla
skip skal þó aldrei þýzkt verða.
Hann sneri sér við og merkisberinn vissi ekki, hvað
hann átti að halda. Og ekki rauf EilTelturninn þögn sína.
París hlaut að vera í hershöndum, brend og rænd og
ef til vill ger-eydd eins og Termonde og Louvain.
En nú tóku skeytin frá Nauen að verða æ tví-
ræðari og ekki eins ákveðin. Það var farið að geta
um einhver herkænskubrögð, nýjar aðstæður, er
krefðust nýs skipulags á herfylkjum, — undanhald
frá stöðvum, sem þegar væru teknar, og vöflurnar
urðu æ meiri og meiri. Allir skipverjar þögnuðu og
fóru að hlusta; þeir þorðu ekki að trúa neinum
gleðitiðindum, en hjörtu þeirra fyllust óumræðilegri
von og þeir einblíndu á mótttöku-verkfærið.
Og alt í einu heyrðist þruma, heyrðist söngur:
— það var franski neistinn! EiíTelturninn hafði nú
fengið málið aftur. Hann talaði! Og hann tilkynli,
að óvinirnir væru nú á undanhaldi; að hersveitir
vorar hefðu sigrað við Marne, og í eyrum vorum
glumdi hósanna! hinnar endurrisnu frönsku þjóðar,
og þeytti Eilfelturninn því nú um allar áttir.
Liðsforingjar tveir höfðu fallist í faðma.
Og nú, skipherra! sagði merkisberinn, viljið þér
gera svo vel að segja mér, hvað þér hefðuð gert,
hefðum vér nú verið sigraðir?
IJað er einfalt mál, sagði T., A’ið hefðum haldið
stríðinu áfram einir saman, — ég hefði lagst í
Víkingu! [Á. II. BJ