Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1916, Qupperneq 67

IÐUNN]
Endurminningar.
363
á því að kvöldi að koma lilla Halldóri heim til sín.
— Piltar kölluðu Halldór Guðmundsson all af »litla
Halldór« eða »stubb«.
Halldór var vel að sér í íslenzku máli og íslenzk-
um í'ræðum. Eini bégómaveikleiki lians var sá, að
liann vildi ekki vera lítill; gekk liann hversdagslega
á ákaflega hælabáum skóm og, ef þurt var veður,
ævinlega með óvanalega háan pípuhatt hversdagslega.
Iialldór var einhver allra drykkfeldasti maður, sem
ég hefi þekt; fyrstu árin, sem ég þekti hann, kom
hann þó venjulega ódrukkinn i skólann, fylti sig
annaðhvort á leiðinni heim eða undir eins og hann
var búinn að borða og drakk sig þá alveg út úr;
drakk hann jafnan á veitingahúsi Jörgensens (síðan
hólel ísland). Til dæmis um, hve illa hann drakk,
skal ég geta þess, að eilt sinn á björtum degi gekk
hann út úr veitingahúsinu Aðalstrætis inegiir og ætl-
aði að kasta af sér vatni upp við húsvegginn, en
það veitti örðugt fyrir þá sök, að hann tók alt af
bakfall út frá veggnum og ætlaði að delta aftur á
bak; gekk svo hvað eftir annað, unz hann tók það
þjóðráð að snúa sér við og styðja bakið upp að
’V'eggnum. Petta var siðdegis, en þó bjart og var fjöl-
farið um götuna bæði af konum og körlum og varð
af þessu ið mesta hneyksli. Hann bjó alt af hjá frú
Ingileifu Melsted, stjúpu Stefaníu Melsted, sem verið
hafði kona lians. Fyrir neðan liúsið var kálgarður
mikill og þar fyrir neðan skíðgarður og lilið á og
gangur beint upp að húsinu; fyrir hliðinu voru
grindaliurðir á hjörum og stólpar sinn hvoru megin
°g kúluinyndaður hnúður ofan á hvorum um sig.
Halldór var úti um síðdegið, niðri á veitingahúsi að
vanda; en á meðan hann var úti, hafði hliðið verið
málað og skíðgarðurinn, alt dökkgræntrnema hnúð-
arnir ofan á stólpunum, þeir voru málaðir hvítir.
í3egar honum var fylgl heim^í tunglsljósi um kvöldið
Iðunn I. 24