Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 10
204
Trúin á samfélagið.
iðunn
fræðin sem vísindagrein búin að vera. Vísiodaleg rann-
sókn á biblíunni er annað hvort sögulegs eðlis eða
málfræðilegs, en vísindaleg rannsókn á því, sem ein-
hver páfi hefði þegið fyrir guðdómlegan innblástur,
væri fjarstæða ein.
Það ætti nú að vera öllum auðsætt, að skipulags-
bundin kirkja hlýtur að hafa að forsendu þá vissu, að
meðlimir hennar trúi á einhvern slikan „páfa“ — eða
þá fleiri, sam ekki greinir á. En þetta gera alls ekki
meðlimir mótmælendakirkjunnar. Samt sem áður vilja
boðberar þessarar kirkju svo vera láta, að til séu vissar
kennisetningar, sem allir meðlimir kirkjunnar geti orðið
og verði að vera sammáLa um. Eru þessar kennisetn-
ingar sannaðar með visindalegum rökum? Nei. Á hvers
ábyrgð eigum vér að trúa þeim? Vér höfum engan
óskeikulan páfa.
Þessi tvískinnungur innan kirkju og kristni hefir
lengi legið í augurn uppi og stuðLað að því að gera
kirkjuna að hálfgerðu viðundri í heiminum. Rifrildið
milli sértrúarflokkanna og kirkjudeildanna innbyrðis
og ásakanirnar í garð hvers annars hafa oftLega seitt
frani bros á vörum þeirra, er stóÖu utan við deilurnar.
Bezt stendur katólska kirkjan að vigi ems og skiilst
af því, sem þegar er sagt. Á hana bíta hvorki vísinda-
legar staðreyndir né önnur nök. En innan mótmæl-
endakirkjunnar er glundroðinn furðulegur. Nýja guð-
fræðin svo nefnda er að þessu leyti ekki hótinu betri
en sú gamla, nema síður sé. Hvergi er ringulreiðin
meiri en þar, sem, hún veður uppi. Það verður ekki
annað sagt, en að hún hafi verið bæði hraðvirk og
stórvirk í því starfi að saga sundur ýmsa máttarviði
kristninnar. Þessar stoðir hefðu að visu fallið fyr eða
siðar, þótt kirkjunnar menn hefðu ekki lagt hönd að