Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 11

IÐUNN
Trúin á samfélagið.
205.
þvi verki, en þeir hafa að minsta kosti flýtt allveru-
lega fyrir komu þeirra tíma, er mönnunum nægir
ekki kirkjukristnin sem andlegt fóður.
En auk þess, sem nú hefir verið talið, hefir sú istað-
teynd, að þjóðkirkjan veitir mönnum atvinnu að end-
úðu guðfræðinámi, í för með sér óheilindi í trúarefn-
um — óheilindi, sem hætt er við að sýki út frá sér
og verði til niðurdneps mannlegum heiðarleik og sam-
vizkusemi einnig á öðrurn sviðum. Ungur maður velur
sér guðfræöi að námi. Setjum nú svo — sem þó er
ongan veginn víst — að hann velji guðfræðinia vegna
þess, að hann finni hjá sér köliun til að gerast and-
legur leúðtogi meðbræðra sinna. Hann er 18—19 ána,.
Þegar hann byrjar á náminu, lítt reyndur og óþrosk-
uður, eins og unglingar gerast. Efasemdi'r í trúmálum
^afa ekki enn gert vart við sig hjá honum. Þegar nám-
inu er loikið, er hann 23- 24 ára. Nú er hann orðinn
þix>skaðri og sjálfstæðari í hugsun; nú trúir hann ekki. öllu
Því, er kirkjan kennir. Hann hefiir leitað og fáhnað —
°g staðnæmst við eitthvað, sem að hans dómi er kjarni
krtstindómsins. Þann boðskap vildi hann flytja fólkinu,
hann væri sjálfráður. En það er hann ekki. Kirkjan
heinitar að hann kenni ýmislegt, sem hann trúir alls
e^ki sjálfur. Hún heimtar medra að segja af honum
súrstaikt heit — jafnvel eið — um það. Ungi maðurinn
^efir um tvent að velja — annað hvort að beita sam>-
vizku sína og sannfæringu ofbeldi, eða verða atvinnu-
JUus.
Það er engin furða, þótt þeir gubfræðiingar verði
iteiri og fleiri', sem hliðra sér hjá að takast á 'hendur
l)restsstarfið, en leita heldur annarar atvinnu, t. d.
^etislu við hærri skóla. En þar verða þeir settir fyrst
fremst til að kenna kristin fræði og verða þar að.