Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 108

302
Sefjanir.
IÐUNN
mikið og aðrir og hljóp í spik. Parna hefir verið á ferðinni
•eftirlíkingarsefjun.
Snúum oss nú að öðru atriði á þessu sviði. Hvernig
stendur á pví, að oss pykja sumar matartegundir hetri en
aðrar? Þær, sem mér þykja góðar, þykja þér kannske
slæmar og vice versa. Þú heldur t. d. mikið upp á brauð-
súpu, en ég upp á velling. Hvernig stendur á því, að smekk-
ur vor er svona misjafn? Vér munum, að í ýmsum atriðum
hefir smekkur vor haldist óbreyttur frá bernskudögunum,
en hvernig hann hafi þá myndast, muna víst fæstir.
Ætla má, að nægt hafi viðvíkjandi sumum réttum, að ein-
hver fullorðinn léti í Ijós ógeð á þeim, til þess að barnið
framvegis liefði einnig ógeð á þeim.
Ég ætla rétt að gamni mínu að tilfæra hér tvent við-
vikjandi sjálfum mér. Frá því ég fyrst man eftir mér, hefir
mér verið mjög illa við að fá ketsúpu og ket í miðdegis-
verð. Ég hefi nú með öllu móti reynt að grafast fyrir,
hvernig á þessu stæði, en ekki fundið neina Iausn á málinu,
svo að ég er farinn að halda, að hún fáist ekki fyr en á
dómsdegi, þá er dauðir rísa úr gröfum og ailir hlutir upþ-
klárast! Eftir að ég varð fullorðinn, og einkum eftir að ég,
fyrir mörgum árum, tók að kynna mér sefjanir, hefi ég
reynt að uppræta þessa ógeðstilfinningu á áðurnefnduni
mat, en enn þá er þó dálítil ögn af henni eftir í .huga mér.
Yður, lesendur mínir, þykir víst flestum mjólk góð, en
snrakkar hún ykkur jafn-vei, úr hvaða íláti sem þið drekkiö
hana? Ég fyrir mitt leyti nýt hennar aldrei eins vel og ef
ég drekk hana úr glasi. Ég hefi grenslast eftir því, hvort
svo væri einnig um aðra, og hefi komist að þeirri niður-
stöðu, að svo sé um marga.
Kyndugt og einkennilegt mun ýmsum virðast það, að
sumir „vita það fyrirfram", að þeim geðjast ekki að þessuin
•eða hinum réttinum. Það kann að stafa af þvi, að þeir hafi
heyrt eitthvað viðvíkjandi þessum rétti, enda þótt þeir séu
búnir að gleyina livað olli því, að þeim geðjast ekki að
honum.
Nú skal drepið á önnur atriði í sambandi við sefjun
viðhorf vort gagnvart lífinu og öðrum mönnum. Ef við
ætlum að gera eitlhvað, en höfum þá fyrirfram-sannfæringu,
að oss muni eigi takast það, mun fara eitthvað líkt og vér