Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 48

242
Tunglsljós.
IÐUNNI
í sumarfriið. Gunna hafði einmitt sagt henni frá því..
En líklega hefði þetta að eins verið vont innkuls, sem
hefði batnað fljótlega.
Ástríður gekk ósjálfrátt út á miðja götuna, og Þor-
finnur þokaði sér einnig nær henni og bauð gott kvöld.
Þau gengu stundarkoni þegjandi. Þorfinnur var eitt-
hvað svo niðurlútur og þögull, og Ástríði fanst hún
eiga örðugt með að brjóta upp á umræðuefni. Hún
þekti Þorfinn sáralítið; hafði að eins nokkurum sinnum
séð hann með Gunnu á danzleik og einu sinni heimsótt
hann með henni síðast liðinn vetur. Hann bjó ansi
huggulega, hafði stóra stofu með dýrum húsgögnum og
auk þess svefnherbergi.
Ástríður mintist á, að Þorfinnur hefði verið veikur á
dögunum.
— Já, hann hafði verið veikur.
En var þá ekki hættulegt að vera úti í kalsaveðri
svona seint um kvöld?
Nei, honum var ekki vitund kalt. Auk þess hafði
hann reikað um bæinn tvö undanfarin kvöld og það
fram á nótt og ekki orðið meint við. Annars hafðf
hann alt af verið kulvís eftir spönsku veikina hérna
um árið, en það var eins og þessi lasleiki á dögunum
hefði gerbneytt heilsufari hans. Nú kendi hann sér
einskis meins.
Þau gengu aftur spottakorn þegjandi. Það var koni-
ið glaða tunglsljós.
Ástríður spurði, hvort Þorfinnur hefði farið nokkuð
út úr bænum í sumarfrí.
Nei — hann bjóst ekki við aö fara neitt í sumarfn,
ekki beinlínis í sumarfrí, en þaö gæti vel verið að hann
sikryppi úr bænum, hann vissi það ekki upp á víst.
■—- Ef til vill ætlaði hann að koma á klúbb-ballið um