Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 23

IÐUNN
Trúin á samfélagið.
217
Fyrir |)ann, sem trúir á eilíft líf, verður þetta jarðlíf
svo óendanlega smátt og þýöingarlitið. Sé hugurinn
djúpt mótaður af eilífðarhugsuninni, og annars sam-
kvaamur sjálfum sér, skiftir pað í raun og veru engu,
hvort manninum líður vel eða illa hér á jörðinni. Hann
hugsar lítið um að búa í haginn fyrir sig og félaga
sína og því síður fyrir ófæddar kynslóðir. Þungamiðja
lífs hans er ekki hér á jörðu; |uiÖ er ekki hér fyrst og
fremst, sem hann á að ávaxta sitt pund. Hann er önnum
kafinn að búa sig undir eilífðina. Til allrar hamingju
er þessi undirbúningur — að minsta kosti frá sjónar-
miði mótmaelenda — meðal annars í því fólginn að
gera vel til annara manna. Það væri því rangt að
segja, að kristindómurinn sé sneyddur félagslegum
hugsjónum. En eldmóðinn og þann hvildarlausa ákafa,
er logar í brjósti jiess manns, sem veit, að þetta tæki-
færi er honum gefið tiil að starfa og stríða — en. alls
óvíst, að það komi nokkurn tíma aftur — hann er
sjaldan að finna hjá kristna manninum, sem mænir út
í rökkurbláma eilífðarinnar — fullviss þess, að þar
leyaist einhver huldulönd, þar sem bíði hans nýtt líf„
fegurra og auðugra, þegar þessu er lokið.
Enn fremur verður því ekki neitað, að eins og nú err
er menningarstarfið — hið félagslega umbótastarf —
rænt ágætuni kröftum, þar sem nokkrir af verðmæt-
ústu einstaklingum samfélagsins eru látnir eyða æfi
sinni í það að kenna öðrum vafasöm fræði, sem þeir
óft og einatt eru hættir að trúa á sjálfir. Þetta er því
'ineiri skaði, sem ætla má, að til prestsstarfans veljist
úðailega ungir hugsjónamenn, brennandi í anda eftir
ðví að vinna öðrum gagn. Slíkum mönnum ætti að fela
íorustu í framleiðslustörfum, efnislegum sem andlegum.
^eir ættu að vera ráðandi menn í iðnaði og útveg, í