Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 95

.ÍÐUNN
Stóri björninn á Senju.
289
Svalt og hreint loft streymdi tnn í fjósið. Kýrnar
skulfu af hræðslu. Ot um brotinn gluggan-n gaus
hlýr eimur og sterk lykt af kúm og rnykju. Björninn
.skalf líka, en það var af fýsn og græðgi.
Fram að jressu hafði hanin farið sér hægt og enga
æsingu verið að sjá á honum, en nú stökk hann upp
eftir veggnum og náði með framlappirnar upp í háa
gluggakistunia. Með afturlöppunum reif hann og rispaði
vegginn. Hann hafði að eins getað gægst inn í fjósið,
jtegar hann hrapaði niður aftur.
Það, sem hann sá, æsti hann upp um allan helming.
En þegar liann sá, að hann gat ekki klifið sléttan
vegginn upp í gluggann, fór hann — pieð illilegum
kænskusvip — að virða fyrir sér hverfisteininn, sem
stóð þarna fast við vegginn, og hugðist að nota hann,
sem tröppu. Hann kleif tafarlaust upp á steininn —
og til að byrja með leit alt vænlega út. Nú hafðii hann
hausinn jafn-hátt glugganum, sem var ofurlítið til
hliðar við steininn. Hann var í þann veginn að ná góðu
taki i gluggagrindiina, jmgar hverfisteinninn tók að ó-
kyrrast og snúast undir honum. .
Bangsi tvísteig og reyndi að ná jafnvæginu. Hverfi-
steinninn ruggaði., ýmist til þessarar hliðar eða hinnar
•og — endaði með að snúast í hring. Loöni' skrokkurinn
misti jafnvægið og hrajiaði niður; djúpar rispur komu
á vegginn undan hverri kló.
Það rurndi illiilega i honum., og dauðskelkuð öskur
svöruðu innan úr fjósimu.
Gluggi var opnaður á húsinu, og konurödd heyrðist
kalla út í tunglskinsnóttina:
— Pabbi! Ertu nokkurs staðar?
En pabbi húkti nú í litlia trjábyrginu með skotglugg-
unum — byrginu, sem hann hafði búið út undir staf-