Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 30
224
Trúin á samfélagið.
ÍÐUNN*
þitt er villidýrum samboðið, en ekki mönnum. Hverf
þú til frumskóganna og seldu öriög þín kjafti og kló!
Kaldiifjaöir sérgæðdngar, sem njóta allra hlunninda
samfélagsins, en virða vettugi siðareglur þess jafn-
skjótt og það getur gagnaö persónulegum hagsmunum
þeirra, segja sem svo: Látum þessa einföldu skýja-
glópa bjástra við umbætur og hjala unt hugsjóndr.
Verði einhver árangur af striti þeirra og skrafi, sem
reyndar er ólíklegt, þá verða það engir aðrir en við,
sem hirða ávextina. — En þessar afturgöngur frá
löngu liðnum frumöldum myndu brátt læra að hafa
hægt um sdg, ef enginn léti blekkjast til að dást að
þeiim, en allir sæju þá í hinni sönnu mynd — aem blóð-
sugur og snikjudýr, er ættu að vera útlæg úr hverju
samfélagi. —
En þeir eru svo fáir, svo hverfandi fáir, sem nokkuð
verulegt vilja leggj;a í sölurnar fyrir aðra, mun verða
sagt. Trúin á samiféLagið gæti því aldrei náð almennri
útbreiðslu. — Pa.ð er rétt, að hetjurnar, hálfguðimir,
píslarvottarnir — þeir, sem lífinu fórna, eru tiltölulega
fádr. Vér þörfnumst heldur ekki margra slíkra. Allflestir
vinna samfélaginu meira gagn með því að lifa en
deyja. En þeir em margir, sem þrá leiðsögn til þess
að lifa í samféiagi — lögmál um samstarfilð, ]>ar sem
lagðar eru hæfilegar skefjar á sjálfselskuna. Það er
engin ofdirfska að fullyrða, að þeir eru fáir, sem kjósa
að lifa eingöngu sjálfum sér.
Ekkert mun erfiðara en að vera fastráður sérgæð-
ingur. Jafnvel þeir, aem hyggja sig vera það, víkja
iðulega frá sinni eigin stefnu. Þeir gera það í viðskift-
um við sina nánustu, við vini og kunningja, við fátækt
barn, sem verður á vegi þeirra. Hver er svo stakur,
að hann hafi aldrei rétt bágstöddum hjálparhönd?