Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1930, Blaðsíða 10

120
Putois.
IDUNN
belais. »Það getur vel verið«, sagði hann, »að lýsing sú,
er Xénomanes gefur, sé lærðari og auðugri að sjald-
gæfum og sígildum orðafiltækjum, en lýsingin á Putois
er langtum skýrari og stílhreinni«. Þessu gat hann haldið
fram, af því að dr. Le Double frá Tours var þá ekki bú-
inn að skýra 30., 31. og 32. kap. í fjórðu bók Rabelais*.
»Eg botna ekki vitund í þessu«, sagði Pauline.
»Það er af því, að þú þekkir ekki Putois. Þú skalt
vita, að Putois var sú vera, sem við Zoe frænka þín
vorum handgengnust, þegar við vorum börn. A heimili
Bergerets afa þíns var altaf talað um Putois. Það var
enginn, sem ekki þóttist einhvern tíma hafa séð hann«.
Pauline spurði:
»Hver var Putois?«
í staðinn fyrir að svara fór Bergeret að hlæja, og
ungfrú Bergeret hló líka með samanherptum vörum.
Pauline horfði á þau á víxl. Henni þótti merkilegt, að'
frænka sín skyldi hlæja svo hjartanlega, og enn merki-
legra samt, að hún og bróðir hennar skyldu hlæja að'
því sama í eindrægni andans, því að systkinin voru ann-
ars mjög ólíkt skapi farin.
»Pabbi, segðu mér hver Putois var. Úr því að þú vili
að ég viti það, þá segðu mér það«.
»Putois var garðyrkjumaður. Foreldrar hans vorui
heiðarleg bændahjón í Artois, og hann settist að í Saint-
Omer og tók að fást við frærækt. En viðskiftamennirnir
voru ekki ánægðir með hann, og honum gekk illa. Þá
hætti hann við fræræktina og fór í daglaunavinnu hjá
nafar" o. s. frv., o. s. frv.). ÁQur var talið, að þetta væri aðeins-
gróf gamansemi hjá Rabelais, en Le Double frá Tours, líffærafræð-
ingur, hefir sýnt, að í lýsingunni felst víðtæk þekking á líkams-
bysaingu manna.