Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1930, Qupperneq 37

IÐUNN
Um Iregðu.
147
að þeir ættu sameiginlega að halda fram sérstahri stefnu
í stjórnmálum og atvinnumálum. Allir vita, að mennirnir
hafa báðir fengið áheyrn. Verkamennirnir hafa verið
fullir af augnabliks aðdáun og hrifningu. En eftir þá
báða hefi ég lesið ummæli, er í sömu átt ganga: örð-
ugleikarnir við fólkið eru þeir, hvað það er »létt« í sér
— það þarf ekki nema smáatvik fyrir að koma, til þess
að sveigja þúsundir manna inn á aðrar brautir, en þær
töldu réttar í gær. Með afskaplegri árvekni einni tekst
að halda þessum stóru félögum saman, því að þau geta
riðlast á því einu, að mennirnir ímyndi sér, að þeir geti
fengið fáum pencum meira með því að svíkja það, sem
þeir héldu rétt áður að væri sannfæring þeirra. Naumast
þarf að taka fram, að þessir örðugleikar eru á engan
hátt bundnir við einn flokk manna. Allir flokkar og allir
menn, sem einhver áhugamál eiga, fá að kenna á þess-
um eigindum.
Vmsir mundu vafalaust hafa tilhneigingu til þess að
nefna þetta tregðu í mönnunum — þeir væru tregir til
þess að sjá sinn eigin hag og framtíðarfarsæld. En það
verður ekki með nokkuru móti nefnf því nafni. Það
verður ekki nefnt annað en tregðuleysi — það vantar
þungann, tregðuna, í sannfæringuna og hugsanalífið
yfir höfuð.
V.
Eg er sannfærður um, að vér komumst lengra að
skilningi á vandamálum íslenzku þjóðarinnar með því að
feta oss áfram eftir hugsuninni, sem orðið tregða vekur,
ef vér lítum á hana í þessu ljósi en hinu, er hún er
talin óvinur framsóknarinnar. Tregðan er jákvæður eig-
inleiki, en ekki neikvæður. Og sem stendur er þetta
eiginleiki, sem þjóðin hefir tilfinnanlega of lítið af. Og