Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1930, Page 48

Tvö smákvæöi.
Ljóðin þau koma —
Ljóðin þau koma, líða
og leiftra í fyrstu sýn
sem tákn á hugar himni
— og hverfa í upptök sín.
tAyndir, sem lýsa og Ijóma
Ijúft fyrir innri sýn
— minning um horfna heima
huganum endurskín.
Og örþreytt insta þráin
eltir þá fegins sýn;
en ósjaldan snýr hún aftur
alsnauð — heim til sín.
Svefn.
Nú hverf ég til þín, sæli svefn!
og syng um þig,
er leiðir sál frá lífsins þys
á leiðslu-stig.
Þú ert sem djúptónn hærri heima
hörpus/átts,
og stillir alljóð eilífkvætt
til æðra hátts.