Kirkjuritið - 01.01.1935, Side 24

12
Ásmundur Guðmundsson:
Kirkjuritið.
buðu þangað m. a. stúdentum frá Rodes háskólanum.
Samkoman stóð í 10 daga, og urðu fundarmenn eldheitir
fylgjendur hreyfingarinnar. Trúboðsflokkar mynduðust
og ferðuðust um við mikinn orðstír og árangur. Sumarið
1929 bættist enn liðsauki undir forystu Buchmans, 19
manns frá Englandi og Hollandi, karlar og konur, m. a.
ungt liáskólafólk. í ýmsum lielztu borgunum í landiuu,
svo sem Jóhannesarborg og Kapborginni, var stofnað til
stórra heimasamkvæma. Síðan voru menn sérstaklega
búnir undir það, að geta haldið starfinu áfram suð-
ur þar. Sérslölc álierzla var á það lögð, að senda flokka
til sem flestra skóla. Gjörbreyttist skólalíf víða, bæði
kennara og nemenda. Biskupar og prestar lögðu bless-
un yfir hreyfinguna, stjórnmálaleiðtogarnir fóru um
bana lofsorðum og nýr friðarandi tók að færast yfir
þjóðlífið. Á fjölmennum þjóðmálafundi risu t. d. Eng-
lendingar og Afríkumenn samhuga á fætur og mæltu:
„Eilíft sólskinið skal fyr fölna en vér rjúfum friðinn.
Það sverjum vér við fótskör Krists“.
Að liðnu sumri sneru Evrópumennirnir aftur heim,
en innbornir menn héldu starfinu áfram. Eru nú starfs-
mannaflokkar í öllum borgum Suður-Afríku og margir
í sumum, t. d. 15 í Jóhannesarborg og 20—30 i Pretóriu.
Og í hverju þorpi á hreyfingin fylgismenn, sem vinna
meira eða minna fyrir hana. Á síðustu tímum liefir
ferðast um flokkur ýmsra afbragðsmanna, sem liafa
slept góðum stöðum til þess að geta unnið þannig fyrir
kristnina í landinu. Mun ekki ofmælt, að þar sé orðin
þjóðarvakning meiri og undursamlegri en nokkurum
myndi áður hafa til hugar komið. Mest er vert um það,
hve bróðurkærleikurinn hefir vaxið, og er sagt, að þús-
undir manna líti liverir á aðra líkt og á postulatímabil-
inu eins og feður og bræður, systur og mæður. Enda
hefir Buchman mælt um Suður-Afríku, að þar sé Krist-
ur á ferð og vinni máttarverk og ljóma lians leggi yfir.
Siðustu árin liefir útbreiðslan orðið allra mest. Buch-