Kirkjuritið - 01.01.1935, Qupperneq 51

Kirkjuritið.
Tryggingar.
39
Þær greinar persónutryggingar, sem þýðingarmestar
væru, yrðu vafalaust sjúkdóms- og ellitryggingar. Hvað
sjúkratrygg'ingar snertir, býst ég við, að ekki yrði hjá
því komist, a. m. k. fyrst um sinn, að hafa þær gegn ár-
legu iðgjaldi. Það yrði oflangt mál að rekja það hér,
hvernig þessu yrði fyrir komið, þvi að það eitt væri efni
í langa ritgerð. Það eitt vil ég taka fram i þessu sam-
handi, að af lögskipaðri sjúkratryggingu má ekki
heimta hætur fyrir önnur sjúkdómsáföll en þau, sem
efnalega skoðuð væri veruleg og yrði það mark að
ákveðast af löggjöfinni. Smærri sjúkdómsáföll yrðu
inenn annaðhvort að kosta sjálfir, eða þá sjúkrasamlag
fyrir þeirra hönd, en sjúkrasamlög }rrðu sízt óþörf fyrir
því, þó almenn sjúkratrygging kæmist á, en gætu vænl-
aidega lækkað iðgjöld sín, þegar þau losnuðu við veiga-
inestu áhætturnar.
Þar sem ég fæ ekki betur séð, en að sjúkratryggingar
yrðu að greiðast með árlegu iðgjaldi, þá lield ég því
hinsvegai fram og legg mikla álierzlu á, að aðrir trygg-
higarliðir yrðu greiddir með æfigjaldi á því ári, þegar
gjaldandinn fyllir tvítugsaldur. Ber margt til þess. Fyrst
°g fremst virðist það vera rétt, að maður, sem gengur
út í lífið sem sjálfstæður og atkvæðisbær borgari, hafi
sett þá tryggingu, sem unt er að setja, fyrir því að vera
sjálfbjarga maður, áður en hann fær þessi réttindi; i
öðru lag'i finst mér það ekkert efamál, að ungur mað-
ar, sem neyðist til að halda saman fyrstu peningunum,
sem hann vinnur sjer inn, fái með því hvöt til þess, að
halda þessu áfram siðar um æfina, og er margt ólík-
legra en það, að einmitt þessi gjaldskylda yrði dýr-
inætur sparnaðarskóli fyrir margan mann. Enn er þess
að gæta, að ungir menn, bæði karlar og konur, sem þó
hafa fengið starfsþroska, eru miklu fremur aflögufærir
tvítugir, heldur en þeir verða siðar um æfina, þegar
þeir verða að bera bvrðar lífsins i alt öðrum og víðtæk-
ari skilningi, en þeir gerðu tvítugir. En langveigamesta