Kirkjuritið - 01.01.1935, Qupperneq 65

Kirkjuritið,
HLJÓÐAR STUNDIR.
Eftir dr. med. H. I. Schou yfirlæknir.
Vér nútímamenn þörfnumst hljóðra stunda. Á þvi
ítetur enginn vafi leikið. Vér lifum á eirðarleysistímum.
Kröfurnar berast til vor lir öllum áttum. Vér verðum
sífelt fyrir nýjum og nýjum áhrifum af atburðum og
unrhverfi. En það, sem oss skortir, er hljóðar stundir,
('júp íhugun, innileiki, hænahald.
Vér verðum að gefa oss tóm til þess, að eignast hljóð-
ar stundir í daglegu lifi voru. Vér megum ekki láta
daglegt bænahald né heimilisguðrækni undir liöfuð
^eSgjast. Það getur oft orðið örðugt fyrir lækni. Hann
fer seint að hátta og verður fyrir ónæði á nóttunni,
sjúldingar eru í biðstofunni og síminn liringir. Það þarf
að taka mikla rögg á sig til þess að loka dyrunum í
nokkrar mínútur. En ef til vill verður betra að fara
stundarfjórðungi fyr á fætur á morgnana. Ef oss auðn-
ast þetta, þá auðgumst vér mjög við slíka bænarstund.
Þá verðum vér einnig að eiga hljóðar stundir á sunnu-
<lögum. Hlé þarf að verða á spítalastarfinu, eftir því
sem kostur er. Reynslumáltíðir, hlóðrannsóknir, komu
sjúklinga og burtför má oft einskorða við virka daga.
Starfsfólki spítala er mikill greiði gjörður með því, að
yfirlæknirinn sjái því fyrir kyrð og næði á sunnudögum.
Hversu gott væri það ekki fyrir oss, að geta fengið
nieiri kyrð í guðsþjónustunni. Það er mikið mein, aö
vér skulum ekki hafa hér eins og í öðrum löndum nokk-
urar mínútur til hljóðrar bænar*). Söfnuðurinn fer
*) Sarnkv. nýju íslenzku helgisiðabókinni er ætlast til þess, að
við liverja guðsþjónustu hér á landi sé þögn til hljóðrar bænar,
annaðhvort á undan postullegri kveðju af stól eða á eftir bless-
unarorðunum frá altari.