Kirkjuritið - 01.05.1936, Síða 32

20Ó
Ólafur Magnússon:
KirkjuritiÖ.
að marg't fólk sæki kirkju, þá getur skýrsla, sem á slíku
væri bygð, ekki g;efið rétta hugmynd um kirkjusókn.
Skýrslurnar verða að vera bj7gðar á blíðu og stríðu.
Messuföll munu mörgum finnast undarlega mörg mið-
að við messufjöldann. Ég' veit þó nokkra presta fylgja
þeirri reglu að láta samanlagða tölu messugerða og
messufalla vera 60. Messuskýrslueyðublöðin gefa víst
nokkurt tilefni til þess. En ég' tel ætíð messufall, geti
ég eintiverra hluta vegna ekki messað á áður ákveðuum
slað. Hitt er annað mál, að messuföllin vinn ég upp með
því að messa 2 messur sama helgidaginn, eða jafnvel á
rúmhelgum degi, eins og stundum á Strönd.
Þar sem útvarpið kom fyrst i prestakallinu, þ. e. í
Kotstrandar- og Hjallasóknum, virðist nú lágmarki
kirkjugesta vera náð og lieldur vera aftur að sækja í
liorfið.
Hér væri ef til vill tilefni til að minnast á atriði, sem
prestar eru víst ekki sammála um. Sumir prestar halda
því fram, að þvi oflar sem messað sé á einni kirkju,
því betri verði kirkjusóknin. Aðrir eru á þveröfugri
skoðun. Ég treysti mér ekki til að dæma um þetta, en
hallast þó lieldur að hinni fyrri skoðun, þó svo, að í fá-
mennum sveitasóknum mundi ekki þýða að bjóða mess-
ur t. d. bvern lielgan dag. En ástæðan fyrir þessu er þó
ekki fyrst og fremst viljaleysi fólks að hlýða messu-
gjörðum, heldur liinar hörmulegu áslæður fjölda heim-
ila um vinnukraft.
Þessi 15 ára skýrsla mín sýnir meðal annars þetla,
sem er svo algengt i veröldinni, að það er eins og alt
gangi í öldum, upp á við aðra stundina, niður á við
hina. Ég get t. d. enga grein gert fyrir fjölgun kirkju-
gesta einkum árin 1927 og 1928 og þá beldur ekki fyrir
því, hvers vegna aftur dregur úr þeirri tiækkun þángað
lil hún 1933 virðist ná lágmarki í Kotstrandar- og Hjalla-
sóknum, meðan Strandarsókn enn er í fullum blóma,
en liklega á útvarpið sinn þátt í þessu síðari árin.