Kirkjuritið - 01.11.1937, Síða 3

Kirkjuritið.
EINING KIRKJUNNAR.
i.
Þótt mest heri á hergný handan um höfin, ógurlegum
tíðindum um hrennur og hrœðramorð, þá má einnig
finna þaðan leggja ljúfan hlæ, vorboða þess, að samtök
séu hafin nm heim allan til þess að efla þrótl kirkjunnar
gegn helstefnu harms og nauða. Þessi samtök munu víð-
tækari og ef til vill þróttugri en nokkuru sinni fyr, svo
að nú sjá augu miljónanna friðarhugsjónina rísa í
fjarska, fagra fjallalandið, er Jesaja spámaður spáði um,
þar sem brent yrði öllum harkmiklum hermannastígvél-
um og blóðistoknum skikkjum og plógjárn smíðuð úr
sverðunum og sniðlar úr spjótunum. Menn mæna ekki
eingöngu í hæðir eftir því, í von um það, að það stígi
niður með hina himnesku Jerúsalem án allrar íhlutunar
þeirra, heldur skilja, að þeir verða sjálfir að verja öllum
þeim kröftum, sem Guð gefur þeim, til þess að grund-
valla friðarriki hans á jörðu. Menn skilja það, að barálla
andans fyrir friði er svo þung og hlutverkið svo ægilega
mikið í heiminum, að engin von er til þess, að kirkjan
geti leyst það af höndum sundruð og klofin í kirkjn-
deildir og flokka. Eining verðnr fyrst og fremst að kom-
ast ú i kirlcjunni, eining í lífi og starfi, eining í trú og
skipulagi. Voldug viðleitni í einingarátt er þegar haf-
in fyrir nokkurum árum, og nú í sumar liafa tvö stór-
merk allsherjarkirkjuþing verið háð, sem marka munu
að líkindum djúp spor á komandi tímum.
II.
FjTra kirkjuþingið var haldið í Oxford 12.—26. júlí og