Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 5

Kirkjuritið.
EKKI RÚM.
Jólaprédikun eftir Harald prófessor Níelsson.
Guðspjall: Lúk. 2, 1—14.
Bæn á undan prédikun:
Ástríki faðir! Þú býr í því ljósi, sem enginn fær til komist. En
þú hefir sent oss marga geisla frá þér niður í skammdegisdimmu
vors jarðneska lífs. Bezta gjöfin, bjartasti geislinn var hann, sem
vér helgum jólin. Þá óumræðilegu gjöf viljum vér æfinlega þakka.
Megi hann vera mannkyninu stöðugur 1 jós- og lifgjafi. Hjálpa oss
til að muna, að sérhver sannleiksopinberun er og geisli frá hinu
sama ljósi, því er þú býr í, og því æfinlega í ætt við hann, sem
fæddist á jólunum og byrjaði æfi sína á því hér á jörð að vera
iagður i jötu. Helgaðu hugi vor allra á þessari stundu; kveik
elsku til sannleiks og rétllætis í brjóstum vor ailra eða glæð
hana, þar sem liún er kviknuð. Blessaðu heimili vor allra, börn
og fullorðna. Mætti það æfinlega vera huggun vor, að alt hið
sýnilega er stundlegt, en hið ósýnilega eilíft. Megi það jafnan
vera takmark vort að nálgast það ljós, sem þú býr i.
Bænheyr oss í Jesú nafni.
Það eru til margar hliðar á jólaguðspjallinu. Það er
vissulega unt að horfa á athurðinn, sem það seg'ir frá,
frá meira en einu sjónarmiði. Við lesturinn lendum við
fyrst á stjórnmálahliðinni. Þar koma þeir til sögunnar
Agústus keisari og' landstjórinn Kýreníus; það minnir á,
hve sjálfstæði þjóðarinnar var illa komið, að allur suð-
urhluti landsins var lagður undir yfirráð liins rómverska
landstjóra á Sýrlandi. Einmitt þessvegna voru liugir
fjölda Gyðinga logandi heitir út af sjálfsforræði þjóð-
arinnar.
Það má lita á guðspjallið út frá sjónarmiði Jósefs og
Maríu — frá hlið hinnar umönnunarsömu og vakandi
elsku. Sú hliðin dregur æfinlega að sér athyglina. Það