Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 47

Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 47
Kirkjuritið. Hjartablað trúar vorrar. 417 við Jesúm Ivrist, hve mikil freisting, sem mér hefði verið lil þess er ég' ilmgaði liina undursamlegu mynd Jesú i guðspjöllunum. Þegar ég því tala um guðdóm Krists, þá er ég þar i virðulegum lióp hinna lielgu rithöfunda Nýja testamentisins, sem allir tala meira og' minna ský- laus orð einmitt í þá átt. Alveg hein ummæli þar sem Jesús ótvírætt er nefndur „Guð“ finnast að vísu aðeins á 5 stöðum, og tveimur þeirra þó vafasömum. En þótt svo reyndist, að ekki mætti hyggja á neinum þessara staða (sem vitanlega nær ekki neinni átt), þá er tal vort um guðdóm Krists ekki með þvi dæmt óréttmætt. Meira að segja hefði kirkjan all að einu orðið að halda fram algerri sérstöðu Jesú sem guðdómlegs manns. Vér gel- um leilt þessa trúarstaðreynd út af fjölda orða og' atvika i lífi Jesú sjálfs og fjölda ritningarstaða í ritum postula hans. Ég skal aðeins nefna tvo slika staði hjá Páli: „1 honum bjó fylling guðdómsins likamlega“ (Ivól. 2, 16.) og „Guð var í Kristi og sætti heiminn við sig“ (2. Kor 5, 19.) En þessir ritningarstaðir hafa ávall verið mér þung- vægastir í þessu tilliti af því að þeir hafa það til síns ágætis jafnframt að gefa nokkura bendingu um hvernig megi gera sér grein þessa mikla leyndardóms guðhræðsl- unnar, sem játningin um guðdóm Krists óneitanlega ávalt er og; hlýtur að vera. „Guð var í Ivristi,“ segir á öðrum staðnum. Þetta þarf því síður að hneyksla hugsun vora sem vér vitum, að það er fyllilega biblíuleg, kristileg og réttmæt trúarhugs- im og liún bygð á sjálfri heilagri ritningu. Guð er sá, sem fyllir alt með nálægð sinni, svo að það verður fylsta sannmæli er postulinn segir, að „í honum lifum, hrær- umst og erum vér.“ Og það er liið mikla guðdómlega takmark sköpunarinnar, að öll jörðin fyllist dýrð Guðs. Hún er það að vísu þegar litið er til handaverka Guðs eins og þau hirtast í hinni sýnilegu náttúru. En það er hið guðdómlega hugsjónartakmark, að líf mannanna, sem hann því skóp í mynd og likingu sinni, opinheri
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.