Kirkjuritið - 01.12.1938, Qupperneq 47

Kirkjuritið. Hjartablað trúar vorrar. 417
við Jesúm Ivrist, hve mikil freisting, sem mér hefði verið
lil þess er ég' ilmgaði liina undursamlegu mynd Jesú i
guðspjöllunum. Þegar ég því tala um guðdóm Krists,
þá er ég þar i virðulegum lióp hinna lielgu rithöfunda
Nýja testamentisins, sem allir tala meira og' minna ský-
laus orð einmitt í þá átt. Alveg hein ummæli þar sem
Jesús ótvírætt er nefndur „Guð“ finnast að vísu aðeins
á 5 stöðum, og tveimur þeirra þó vafasömum. En þótt
svo reyndist, að ekki mætti hyggja á neinum þessara
staða (sem vitanlega nær ekki neinni átt), þá er tal vort
um guðdóm Krists ekki með þvi dæmt óréttmætt. Meira
að segja hefði kirkjan all að einu orðið að halda fram
algerri sérstöðu Jesú sem guðdómlegs manns. Vér gel-
um leilt þessa trúarstaðreynd út af fjölda orða og' atvika
i lífi Jesú sjálfs og fjölda ritningarstaða í ritum postula
hans. Ég skal aðeins nefna tvo slika staði hjá Páli: „1
honum bjó fylling guðdómsins likamlega“ (Ivól. 2, 16.)
og „Guð var í Kristi og sætti heiminn við sig“ (2. Kor 5,
19.) En þessir ritningarstaðir hafa ávall verið mér þung-
vægastir í þessu tilliti af því að þeir hafa það til síns
ágætis jafnframt að gefa nokkura bendingu um hvernig
megi gera sér grein þessa mikla leyndardóms guðhræðsl-
unnar, sem játningin um guðdóm Krists óneitanlega
ávalt er og; hlýtur að vera.
„Guð var í Ivristi,“ segir á öðrum staðnum. Þetta þarf
því síður að hneyksla hugsun vora sem vér vitum, að
það er fyllilega biblíuleg, kristileg og réttmæt trúarhugs-
im og liún bygð á sjálfri heilagri ritningu. Guð er sá,
sem fyllir alt með nálægð sinni, svo að það verður fylsta
sannmæli er postulinn segir, að „í honum lifum, hrær-
umst og erum vér.“ Og það er liið mikla guðdómlega
takmark sköpunarinnar, að öll jörðin fyllist dýrð Guðs.
Hún er það að vísu þegar litið er til handaverka Guðs
eins og þau hirtast í hinni sýnilegu náttúru. En það er
hið guðdómlega hugsjónartakmark, að líf mannanna,
sem hann því skóp í mynd og likingu sinni, opinheri