Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 60

Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 60
130 Korolenko: Nóv.—Des. um og sjá föður Naun sáluga stjórna bænahaldi safnaðarins. Hundruð bændahöfða hnigu og hófust eins og lifandi kornstanga- móða fyrir vindinum.... Bændurnir gjörðu krossmark fyrir sér.... Þetta eru alt vinir hans og kunningjar, þó þeir séu dán- ir. . . . Þarna sá hann föður sinn strangan á svip. og þarna bræður sína biðja heitt. Og sjálfur stóð hann þar líka, hraustur og heilsu- góður og vonaðist eftir mikilli gæfu í lífinu. . . . En hvar var þessi gæfa? Og nú hópuðust að honum um stund hugsanirnar og brugðu birtu á ýmsa kafla í æfi hans. . . . Hann sá erfiði, sorgir, áhyggjur.... Hvar var gæfan? Erfiðið mun rista rúnir jafnvel á andlit æskumanns, beygja sterkt bak og kenna honum að andvarpa eins og eldra bróður hans. Þarna á vinstri hönd, kvenna megin, stóð unnustan hans, ofur- Iítið álút. Góð stúlka. Guð gefi henni að erfa ríki sitt. En alt sem hún varð að þola, aumingja konan. Fátækt og strit og sorgirn- ar, sem hljóta að fylgja æfi konunnar, munu eyða fegurð henn- ar. . . . Jæja, hvar var hennar gæfa?. . . . Einn son áttu þau eftir, en hann var of veikur fyrir til þess að slandast freistingarnar. . . . Alt lá nú þetta að baki. í augum hans var nú öll veröldin tengd við klukkuturninn. þar sem vindurinn stundi í dimmunni og bærði strengina. . . . „Guð metur alt að lokum,“ tautaði gamli maðurinn, laut silfurhvítu höfði sínu og tár féllu hægt um vanga hans. „Mikheyich, Mikheyich. Ertu sofnaður þarna uppi?“ var kallað að neðan. „Hvað?“ svaraði gamli maðurinn og reis á fætur. „Guð minn góður. Hefi ég sofnað? Það hefir aldrei hent mig fyr.“ Og hann greip strenginn með snöggu æfðu taki. Fyrir neðan hann var fólkið á iði eins og í maurabúi. Helgiganga var hafin umhverfis kirkjuna, og fagnaðarlofsöngurinn barst upp lil Mik- heyich. Og hjarta hans tók undir af insta grunni. . . . Honum virt- ust Ijósin loga bjartar, þyrpingin öll lifna við og vindurinn bera söngbylgjurnar á vængjum sér hærra og hærra og láta þær renna saman við háan og hátíðlegan klukknahljóminn. Aldrei hafði Mikheyich gamli hringt svo vel. Það var eins og hjarta gamla mannsins hefði l'arið í dauðan málminn, og ómar klukknanna sungu og hlógu og grétu. Þeir runnu allir í einn tignarlegan samhljóm, risu hærra og hærra upp í blikandi bjartan stjörnuhimininn og liðu titrandi aftur til jarð- arinnar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.