Kirkjuritið - 01.12.1938, Qupperneq 13

Kirkjuritið.
Ekki rúm.
383
löngun og þrá eftir Kristi og boðskap lians vakni í lijört-
um mannanna.
Hver er þá leiðin til þess, að vér veitum Kristi móttöku
og hann geti fengið húsrúm í gistihúsinu hjá oss öllum?
Vér verðum að opna liug og hjarta fyrir þeim sannleika,
sem hann flutti heiminum, og lsera að elska hann. Hann
gerði sjálfur þessa yfirlýsingu: „Hver sem gerir viljia
Guðs, sá er hróðir minn, systir og móðir.“ I þeirri mynd
getur sérhver af oss veitt honum gistingu. í þeirri mynd
kemur liann af nýju á hverjum jólum. Og því gestrisnari
sem vér verðum við hann í þeim skilningi, því meira
vald fær hann á hugsunum vorum, orðum og allri
breytni. Og að komast undir áhrifavald hans er hin sann-
asta gæfa. Því að þá tökum vér að ummyndast eftir lík-
ingu hans. Hefir þér farið fram að því leyti, síðan á síð-
ustu jólum? Þó að þú verðir enn ekki var við nema litla
hyrjun, þá fagnaðu.
En munum og eftir einu. 1 þessari einu setningu guð-
spjallsins, sem ég hefi nefnt oftast í dag, er fólgin lýsing
á því, hvernig mannkynið tekur fæðingu hvers nýs, stór-
felds sannleika. María lagði barnið í jötu — „af þvi að
það var ekki rúm fyrir þau í gistihúsinu.“ Réttlætið verð-
ur ávalt að ryðja sér braut með liarðri baráttu við heim-
inn. Hverjum nýfundnum sannleik er vísað á dyr í
fyrstu. Beiðist hann gistingar, þá úthýsa nær því allir.
Sérhver stórfeld sannindi verða að láta sér lynda að
fá jötu að hvílurúmi, fyrst eftir fæðinguna í þennan
heim; þau hafast þar við fyrsta kastið í fátækt og margs-
konar þjáningu. Hver nýr sannleikur á sína Getsemane-
kvöl fyrir höndum. Hann má æfinlega búast við að
verða krossfestur með einhverjum hætti. En hann rís
og áreiðanlega upp, á hvaða kross sem hann kann að
vera negldur. Sannleikurinn er æfinlega ódauðlegur og
eilífur.
Það þarf mikið þor og mikla andlega hreysti og stað-
festu til þess að gerast áhangandi nýfædds sannleika.