Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 27

Kirkjuritið.
Heim til Guðs rikis.
241
starfa. Ég elska lifið, og mér finst það eiga margar bjart-
ar iiliðar. Ég fagna því að eiga að starfa með prestastétt
landsins.
Starfsmannastétl íslenzku kirkjunnar er þörf og mikil-
væg stétt. Og hún verður voldug og sterk, ef vér treystum
Guði nógu fast. Mætti þessi stóra, hátíðlega stund verða
til þess að færa okkur iivern nær öðrum, efla og styrkja
bróðurkærleika vorn og íklæða oss nýjum mætti til starfs-
ius fyrir Guðs ríki i landi voru.
t*ess vildi ég óska, að eitthvað af þeirri trú, þeim vits-
uninum, þeim andlega krafli og góðleik, sem einkent hef-
U' liina góðu biskupa íslands frá hinum fyrsta til hins
síðasta, mætti koma yfir mig og veitast mér á þessari
heilögu stund lífs míns, en þó um fram alt, mætti andi
f>uðs búa i brjósti mér. Ég óska þess, að verða sannur
samverkamaður yðar prestanna og vinur og hróðir yðar
°g þeirra, sem ég á að starfa fyrir í þessu landi.
Prásagan um týnda soninn endar á þvi, að vér erum
leidd inn í veizlusalinn, bjartan og fagran. Þar er ljósa-
býrð og fögnuður. Takmarkið er, að jarðlífið verði hjart
°g fagurt í líkingu við hann. Það verður, er Guðs ríki
heinur, og lians vilji verður svo á jörðu sem á himni.
I Suður-Afríku er horg ein einkennileg og undurfögur.
Horgin stendur undir fjalli og er að nokkuru leyti bygð
l,PÞ eflir fjallinu. Éjallið alt er friðað, og i hlíðinni vaxa
wndurfögur blóm.
Náttúrufegurð er þar yndisleg. Þegar dimt er orðið á
v°ldin og Ijós eru kveikt í húsum og himininn er stirnd-
Ur’ verður stjörnumergðin á suðurhimninum ennþá meiri
en vér eigum að venjast.
^f sjó séð, renna ljósin í húsunum saman við stjörn-
jnnar, og stjörnur himinsins verða eins og órofið fram-
^ald ljósanna á jörðu.
Þannig vill Guð, að mannlífið verði — i líkingu við
J)a<, sem æðra er — heimur bjartur og fagur, þar sem
11 hezta í hrjóstum mannanna grær.