Kirkjuritið - 01.10.1940, Blaðsíða 41

Kirkjuritið. Nýtt prestafélag á Austurlandi.
321
í framhaldi af fundi þessum var svo næsta dag haldinn á
Ketilsstöðum héraðsfundur Suður-Múlaprófastsdæmis.
Meðal tillagna þeirra, sem samþyktar voru á fundinum, var á-
skorun til Alþingis og ríkisstjórnarinnar um að afnema nú þegar
nefskattinn til prestslaunasjóðs. Er það og naumast vansalaust,
að hin íslenzka þjóðkirkja þoli það, án þess að mótmæla því
kröftuglega og hvað eftir annað, að lagður sé á þegnana sérstakur
skattur til þess að launa prestana, sem þó eru starfsmenn ríkisins
engu síður en t. <1. læknar, sýslumenn eða kennarar, og hefir
þó engum dottið í hug, svo að vitað sé, að leggja á almenning
sérstakan læknalaunaskatt, kennaralaunaskatt eða ráðherraskatt,
enda myndu slikar tillögur réttilega verða nefndar hlægileg fjar-
stæða. En því á þá að halda dauðahaldi í prestslaunaskattinn?
Er ekki löngu kominn tími til að afnema hann, og það því
fremur sem skattur þessi er mjög ranglátur að því leyti, að jafnl
er látinn gjalda hann ríkur og óríkur, sjúklingar, örvasa gamal-
menni, styrkþegar og jafnvel hinir dauðu, ef legið hafa skemur
en hálft úr í gröf sinni, þegar skatturinn fellur í gjalddaga. Ofan
ó þetta bætist svo það, að sóknarnefndunum er gert að skyldu
að innlieimta þennan rangláta og óvinsæla skatt tii ríkissjóðsins,
enda gengur sú innheima mjög misjafnlega, og reynslan yfirleitt
sú, að sveitafólkið geldur þennan skatt reiðulega, en i kaupstöð-
um og kauptúnum lieimtist hann yfirleitt illa og fjölmargir sleppa
við greiðslu hans með öllu. Er hér enn ein óstæða fyrir þvi,
að afnema beri þetta gjald. Að minsta kosti verður að krefjast
þess, að innlieimtan verði framvegis algjörlega skilin frá inn-
heimtu sóknargjaldanna til kirknanna og falin innheimtumönnum
ríkisins á hverjum stað, en æskilegast og réttlátast væri liitt,
að gjald þetta yrði niðurfelt með öllu.
Að héraðsfundinum loknum fóru prestarnir og safnaðarfull-
trúarnir ásamt biskupi í Hallormsstaðaskóg, en þar er, eins og
kunnugt er, einn fegursti og friðsælasti staður Austurlands. Þá
var skoðaður hinn glæsilegi og myndarlegi kvennaskóli að Hall-
ormsstað, og bauð skólastýran, frú Sigrún Blöndal, gestum öllum
til sameiginlegrar kaffidrykkju. Var sú stund únægjuleg og ó-
gleymanleg, og Ieið tíminn fljótt við ræður og söng.
Stofnun hins nýja prestafélags má hiklaust tclja merkan við-
burð í kirkjumálum Austurlands. Nýir möguleikar liafa skapast
til aukins samstarfs og sterkari átaka. Og ég held, að austlenzku
prestarnir séu nú allir einhuga um að nota þó möguleika, og
'e8gja þar í krafta sína og metnað, að hið nýstofnaða félag megi
hlómgvast og dafna, og verða austlenzkri kirkju og kristni til
gagns og blessunar. Og með Guðs hjálp sigrar góður vilji. S. V.