Kirkjuritið - 01.10.1940, Blaðsíða 32

312
J. H.: Bréf frá Kína.
Október.
ur, en ungir menn koma og lialda áfram starfinu og virSist það
alt ætla aS ganga vel.
Ég get varla iokiS bréfinu án þess, aS segja ySur frá starfinu,
sem unniS er fyrir kínverska flóttamenn hér. ÞaS er stórkost-
iega þýSingarmikiS mannúSarstarf. Fjölda manns er forSaS frá
hungurdauSa og neyS. — Eftirlit meS þessu öllu hefir frk.
Elliott, forstöSukonan hér. Hún velur úr þá, sem eru mest þurf-
andi, gerir afturreka þá, sem ætla aS græSa á góSgerSarstarfsem-
inni, útbýtir fatnaSi o. s. frv. — og sendir marga húsnæSislausa
i hús, sem hafa veriö bygS í þvi skyni. Um þetta mikla málefni
hafa sameinast bæjarstjórn, fríkirkjurnar, enska kirkjan — og
síSast en ekki sizt, kajmlska kirkjan. PrýSileg eining, en því
miSur nokkuS dýrkeypt. Til jjess aS samvinnan gæti tekist, urSu
allar kirkjudeildir aS lýsa jjví yfir, aS engin kristileg starfsemi
mætti fara fram meSai flóttamannanna. Svo þaS er ekki víst, aS
ljeir sem komu hingaS kristnir, verSi kristnir jiegar joeir snúa
aftur frá Kína, eftir aS hafa veriS „gestir“ ensku kirkjunnar hér
í nokkur ár. — Eu annaS dæmi vil jeg nefna. Stúlka ein kín-
versk misti foreldra sína og systkini öll í loftárás. En hún átti
eitthvaS af peningum og liún var kristin. Fyrir peningana bygSi
hún hús lianda flóttamönnum, sömuleiSis verkstæSi, og sá um
aS allir fengi mat. Hún kunni ekki eitt orS í ensku, en hélt
morgunbænir og kvöldbænir á hverjum degi. Læknir frá Kan-
ada sagöi mér jmtta; hann hafSi þekt stúlkuna; hún hafSi beSiö
hann um aS halda kveldbæn, en hann hafSi svraS: Ég vil heidur
hlusta á þig.
Ég kveS ySur svo, kæri vinur, meS mínum beztu óskum um
blessun GuSs — ySur og öllum öSrum vinum til handa.
Vinsamlegast ySar
Jóhann Hannesson.
Minningargjafir til Skarðskirkju.
í ágústmánuSi voru SkarSskirkju í Lundprestakalli gefnir
tveir ljósastjakar til minningar um Ólafíu Ólafsdótlur, prófasts-
frú í Fellsmúla, og GuSnýju Jónsdóttur, húsfreyju í SkarSi, er
önduSust báSar um sama leyti síSastliSinn vetur. RílcarSur Jóns-
son skar stjakana úr tré af miklum liagleik og list. Nöfn kvenn-
anna eru skorin á þá. Stjakinn til minningar um frú Ólafíu er
yfir prédikunarstól og standa á honum ritningarorSin: „Þannig
lýsi ljós ySar mönnunum". Hinn stjakinn er festur upp gegnt
honum og á honum orSin: „Lýs, milda ljós“. SafnaSarfólkiS í
SkarSssókn gaf.