Kirkjuritið - 01.07.1941, Blaðsíða 30

268
Ól. Ól.: Sumarlandið.
Júlí.
kom frelsara heimsins, Jesú, til að segja: „Hvað stoðar
það manninn að eignast allan heiminn, en fyrirgjöra
sálu sinni?“
Það er sem liinn „gamli óvin“ fari nú geist og hyggist
nú að herja á oss, nema land í sumarlandinu friðhelga
og kæra. En það er trú viturra manna — manna, sem eru
bygðir upp af vísdómsljósi Guðs — að þetta land, þessi
smáa þjóð eigi jafnvel eftir það hlutskipti að færa
heiminum sannleiksljós, — að benda mannkyninu á
„lífljósið“ af hæðum, svo að það fari fyrir þeim og leiði
þá til sumarlands sannleikans, friðarins og kærleikans,
þar sem mannssálin á heima.
Trú vor á þennan möguleika, á útvalningu hinnai'
smáu þjóðar vorrar, getur verið studd og styrkt með um-
mælum Krists um eðli guðsríkis og umráðasvið þess, er
hann segir: „. . . . Sjá, guðsríki er hið innra i yður“. Vér
eigum valið, hvert og eitt; íslenzka þjóðin á valið, hvorl
hún vill verða Guðs þjóð og gista verðuglega sumar-
landið. Uppfyllum von Guðs um börnin sín, er hann
„sá, að ljósið var gott“. Ólafur Ólafsson.
Frú Kristín Hermannsdóttir,
kona séra Halldórs Jónssonar á Reynivöllum, andaðist 1. þ. 111 •
Séra Halldór KoJbeins og frú hans
voru ieyst út með veglegum gjöfum, er þau kvöddu StaSarsöfnm'
í SúgandafirSi, og þeim þakkaS ágætt starf í prestakallinu um
fimtán ára skeiS.
Samband íslenzkra berklasjúklinga.
KirkjuritiS vill vekja atliygli lesenda sinna á auglýsingu þeirri,
er Samband íslenzkra berklasjúklinga birtir hér í heftinu. Vinnur
Sambandið hiS nauSsynlegasta verk íheS undirbúningi sínuni
undir framtíSarstarf fyrir þá, sem útskrifast iiafa af berklahælum,
en þola ekki aS leggja á sig mikiS erfiSi. Ætti öllum að vera
ljúft aS leggja því liS eftir megni, ekki sízt þeim, sem unna kristm
og kirkju. Mun Kirkjuritið síðar gjöra nánar grein fyrir þessu
fagra líknarstarfi, sem miðar til lijóðarheilla og er í kærleiks-
anda kristindómsins.