Kirkjuritið - 01.01.1952, Qupperneq 13

SKÍN LJÓS YFIR LANDI
11
vítuga andstöðuflokka og beitum stundum í baráttunni
vopnum óvildar og haturs í stað þess að reyna að skilja
hverir aðra og vinna saman að heill þessa lands, sem vér
þó elskum öll. Simdurlyndið veldur oss margföldu tjóni
við eldgos og harðindi, lamar átökin og veiklar þolið,
torveldar bjargráð og hindrar framfarir. Vér þörfnumst
kærleiks inn í þjóðmálin, til þess að þau leysist vel, en
aldrei hefir verið meiri nauðsyn á né vandi, að umhyggju-
samlega sé að þeim búið. Ég man glöggt, hvemig sums
staðar er hlúð að ökrunum, til þess að komið nái fullum
þroska, en bíði ekki tjón af næturfrostum. Það em kynnt
bál umhverfis akrana á nóttum, svo að ylinn frá þeim
leggur yfir þá og nepjunni og helkuldanum verður bægt
burt. Þannig skyldi einnig á akri stjómmálanna. Kristin-
dómurinn þarf að verma hjörtun, ljós kærleikans, svo að
þau kali ekki. Það er sannleiki, sem einn vorra dreng-
lyndustu stjómmálamanna hefir sagt:
öllum hafís verri er hjartans ís,
er heltekur skyldunnar þor.
Ef hann grípur þjóð, þá er glötunin vís,
þá gagnar ei sól né vor.
En sá heiti blær,
sem til hjartans nær,
frá hetjanna fómarstól,
bræðir andans ís,
þaðan aftur rís
fyrir ókomna tíma sól.
En kirkja þjóðar vorrar? Ferst henni að vanda um, eða
getur hún hjálpað? Er hún ekki klofin sjálf? Ýmsir álykta
svo af deilum innan hennar. En deilur hafa verið í kirkj-
unni allt frá upphafi, jafnvel með sjálfum postulum henn-
ar. Og þær geta borið vitni um líf og kraft. Það er því
í sjálfu sér engin ástæða til að óttast. Skoðanir em eðli-
lega skiptar í trúmálunum eins og öðrum málum. Og það
er hollt, að þeim sé haldið fram af frelsi, djörfung og veg-